Szukając siebie.

Ostatnio jakoś szczególnie przebywam w środowiskach artystycznych.
Chciałbym powiedzieć intelektualnych również, ale kto by mi tam uwierzył.
A skoro nikt nie uwierzy, to co będę pisał!

Wymienione środowiska mają skłonności refleksyjne, a refleksje Ich podszyte są nutą nieuchwytnej acz wyczuwalnej melancholii.
W związku z tym, nie odbiegając od starej mądrości ludowej o krakaniu między wronami, udzieliła mi się ta tendencja.
Tendencja mówi mi, że łazęgując po lasach tylko pozornie szukam zwierząt i kadrów.
Tendencja jest wręcz pewna, że ja tam szukam siebie!

 I gdy patrzę na ukrytego myszołowa samotnie kontemplującego mgłę, jestem tam i jestem nim. Doskonale go rozumiem.

Gdy leci uwikłany w mgłę nie widząc horyzontu ... jestem nim i lecę z nim. Czuję co on czuje.

 Gdy patrzę zwierzęciu w oczy, jestem nim. Jednocześnie patrzę na nie i na na siebie.
Jego i własnymi oczyma.

 Gdy zwierzę odchodzi, ja odchodzę.

 Mamy zapewne te same pokłady strachu i lęków.

Tą samą ciekawość.

 Chwila refleksji nad półprzezroczystymi suchocinami kołyszącymi się w wilgotnym lesie. Misterium.

 Nieśmiały przebłysk słońca, nieco jaśniejsze niebo i ten sam, ponury las, zaczyna kokietować.
Wabi i mieni się kolorami, którym daleko do wiosennej dynamiki ale o tej porze zdają się być o wiele bardziej bezcenne. Nasza psychika jest uzależniona od Słońca. Jak wszystkich zwierząt.

 To "ciężki gatunkowo las". Coś mnie tu jednak zawsze ciągnie.
Dominacja drzew liściastych tworzy specyficzną atmosferę. Bardzo lubię tu być. To typ lasu, w którym nie myśli się o uprawie i drewnie.

 Kruk zdaje się lewitować nad konarem. Lubię dostrzec takie rzeczy :)

Świst skrzydeł i tyle go widzieli.

Czy odnalazłem siebie?
Nie zupełnie.

To jak rozsypane korale.
Części nigdy nie uda się odnaleźć. :)


Wczoraj przyjaciel zapytał mnie dlaczego prowadzę bloga?
Odpowiedziałem, że wiem tyle samo co malarz zapytany dlaczego maluje obrazy.
Nie wiem!
Może to jakaś forma aktywności artystycznej, samo się określania, jakiś fragmentaryczny ekshibicjonizm intelektualny, trochę misji, nieco mentorstwa, szczypta ekspresji duszy, może też żadna z tych rzeczy.
Trudno powiedzieć, bo co my możemy powiedzieć sami o sobie?
Możemy tylko gonić króliczka, poszukiwać odpowiedzi, szukać siebie.

... szukam, łażę po lesie i szukam :)