500 metrów od domu - zmierzch!

Łyna, rzeka od lat wyśmiewana i traktowana niepoważnie. Z powodu zanieczyszczenia trafiła do niewybrednych dowcipów i prześmiewczych tekstów. Winni byliśmy sami, zaśmiecając ją bezkrytycznie. Mieszkam nad tą rzeką. Nie można o niej powiedzieć nic zdumiewającego, ale dała mi wiele ciekawych obserwacji i wspomnień. Nie wyobrażam sobie ani charakteru miasta bez tej rzeki ani uroku jego okolic. Cieszę się, że jej kondycja znacznie się poprawiła. Jak każda rzeka skupia wokół siebie wiele gatunków zwierząt, tworzy dla nich atrakcyjny biotop.
Postanowiłem czas dzisiejszego zachodu słońca spędzić na wale nadrzecznym pobliskiej Łyny.
Okolica przedmiejska, piękna, nad wyraz spokojna i dzika, jak na tą bliskość Olsztyna. Wszędzie ślady działalności architektów nadbrzeżnych, czyli bobrów. W ogromnych łachach trzcin buszują jeleniowate. Wiosna w pełni, kwitnące bazie, śpiew szpaków, cuda Panie, cudeńka.
Na spacer zabrałem mojego ukochanego psa rasy Kopov, czyli słowackiego gończego.
Nie mogę powiedzieć, że okazał się niezbędny w cichym podchodzie, mogę natomiast powiedzieć, że wręcz odrwotnie -  bez niego byłoby mi znacznie lżej cokolwiek podejść :) Mimo jego dynamicznej obecności coś jednak udało się utrwalić.
Zobaczcie ile fajnych rzeczy może się wydarzyć w krótkim czasie. Nad rzeką spędziłem wieczorne 1,5 godziny.

Żurawie zaskoczyły mnie cichym przelotem tuż nade mną ... piękne ptaki.

Podoba mi się malarska dynamika tego zdjęcia, więc pokazuję mimo dyskusyjnej jakości :)

Sama rzeka i jej bezpośrednia okolica jest niezwykle fotogeniczna ...

... a dla mojego towarzysza to raj na ziemi!