podolsztyńskie leśne bagna

18.11.2007 - ten dzień ... drugą połowę tego dnia, a konkretnie wieczór tego dnia, spędziłem na podmokłych terenach leśnego bagna. Wyruszyłem z marnej jakości aparatem i stosunkowo marne były moje fotograficzne zamiary. Z fotograficznego punktu widzenia, pora roku była równie marna. Na miejscu jednak pożałowałem, że lustrzanka została w domu. Bardzo pożałowałem.
Mało tego, dziś, kiedy niecierpliwie oczekując weekendu, odgrzebałem te zdjęcia, podjąłem postanowienie rychłego powrotu w to miejsce. Jest tam jakiś taki klimat, który lubię. Idąc o zmierzchu po terenie takim jak ten, oczekuję, że za moment wyszczerzy na mnie zęby pies i że będzie to przynajmniej pies Baskervillów, bo jamnik myśliwego, nie wystarczy mi do zbudowania wystarczającego napięcia.
Mimo wątpliwej jakości zdjęć, po wczorajszej rozmowie z Wojtkiem G., w której doszliśmy do wniosku (czyli zgodziłem się z sugestią Wojtka) że czasami ważniejsze jest co zdjęcie "niesie" niż to jak bardzo jest poprawne, zdecydowałem się je pokazać. Uznałem, że jest coś w tych kadrach. Może prosta refleksja, że drzewa, tak jak ludzie, robią największe wrażenie ... po śmierci.