Krogulec, paszkot i oranżada!

Wiecie, jaki dzień jest najgorszy na świecie?
Na świecie nie ma nic gorszego, niż dzień, w którym nie mogę wyrwać się na chwilę w teren.
A wiecie, jaki jest najlepszy dzień na świecie?
Najlepszy na świecie jest dzień, który miał być najgorszy i nagle okazało się, że muszę pojechać gdzieś za miasto!
I dziś był taki dzień!!!
Miałem siedzieć w biurze, a po południu wystąpić w ramach Nocy Biologów na Uniwerku.
Nic więc nie wskazywało na to, że zobaczę fragment ciekawszego wszechświata.
I nagle otwiera się kosmos i powoduje, że muszę pojechać za Purdę! Za Purdę!!! Rozumiecie ... aby z Olsztyna dostać się za Purdę, pokonuje się jedne z piękniejszych kilometrów na Warmii.
Pan jest wielki, Pan dba o interesy swoich owieczek. Bardzo mnie to cieszy, bo siłą rzeczy błąkam się między tymi owieczkami, więc prawem stada, co jakiś czas i mi coś skapnie :)
Dziś skapnął mi ten wyjazd, a gdy trafia się wyjazd za Purdę, to ważniejsze od zabrania legitymacji partyjnej, ba, ważniejsze niż paliwo w baku, jest zabranie aparatu fotograficznego!

Nawet nie wybrzydzałem, że znowu szaro, że brak światła itd. W taki dzień człowiek przeżywa takie emocje, jak na pierwszych wagarach!
Pamiętacie jak to było pójść na wagary z kumplem i zajść do spożywczaka?!?
Oranżada kupiona na wagarach i pita pod sklepem smakowała jak wszystkie homary świata zapijane dobrze schłodzonym szampanem! Magia osiedlowych spożywczaków, drażetek w żółtych okrągłych pudełkach i ta oranżada ... matko!
Tak ja się czuję, gdy w nieplanowany sposób, w godzinach pracy, jestem poza (moją ukochaną, żeby było jasne) firmą i robię zdjęcia.

I w takich to okolicznościach przyrody powstał ten wagarowy post. :)

Tak dziś wyglądał fragment mojej Warmii!

A tak witał mnie samiec krogulca. Pięknie ubarwionego drapolka. Miniaturki jastrzębia.
Zwinnego łowcy o niezwykle chwytnych kończynach, zakończonych ostrymi jak brzytwy szponami.
Długi, typowy dla jastrzębiowatych ogon jest podstawą szybkich, zwrotnych ataków, umożliwiających polowanie na mniejsze ptaki.
Są częstymi gośćmi przy moich domowych karmnikach. Nie szkodzi, jak wiadomo uwielbiam drapole.

Nie chciało mi się ich płoszyć, więc nie zszedłem nad brzeg. Ale krzykliwe, to zawsze krzykliwe.

Paszkota na wszelki wypadek skonsultowałem na profilu w Grupie Ornitologów. Nie byłem pewny.
Dziękuję serdecznie Annie Włodarczak - Komosińskiej za szybką pomoc w oznaczeniu gatunku.
Tym samym mam okazję zaprezentować Wam największego naszego drozdowatego, który jak część populacji, najwyraźniej postanowił pozostać na zimę i oby mu się udało!

I tak, robiąc te zdjęcia, przede wszystkim mogłem wspomnieć smak starej dobrej oranżady pitej pod sklepem. Komu ta oranżada przeszkadzała, grzecznie się pytam?