Puszcza zimą i młody byk!

Nie ukrywam, że mimo tego, iż w trakcie przeziębienia i tak chodziłem do lasu, to nie były to normalne wyjścia. Dziś było normalnie, a że byłem wyposzczony, nieco przegiąłem, czyli spędziłem w Puszczy cały jasny dzień. Momentami nawet do krainy wiecznego cienia docierało dzisiejsze słońce, więc po ostatnim "ciemnym okresie",  nadeszła zmiana! Wbrew kilku innym zmianom, które miały być na dobre, u mnie dziś naprawdę będzie zmiana. Udało się zrobić kilka jasnych, pogodnych zdjęć, a to przecież nie jest moja codzienność.
Zdjęcie sarny, które w konsekwencji pokażę nieco niżej, uważam za moje najlepsze zimowe zdjęcie sarny ever! Tak uważam, a co! Ktoś zabroni biednemu bogato żyć??? :) (to pytanie w tym kontekście raczej nie ma sensu ... sory)

Las był dziś odjechany jak Gabrycha! Słowo!
(jeżeli ktoś nie skleja Gabrychy, choć wątpię, to polecam Mariolkę Paranienormalnych. Wg mnie Igor jest komikiem nr. 1 w Europie!)

I tak ...

Dzień okazał się obfity w obserwacje, ale tego na początku człowiek nigdy nie wie ... no, taka mądrość mi się wyrwała ... hmmm ... ;)

"Zrobiłem" wiewiórę na grabie, pod światło i zgodnie z powyższą mądrością, godną Seneki czy Sokratesa, myślę sobie, ... no, jakby co, to coś już mam!

Takich scen mogłem dziś natrzaskać fefnaście gigabajtów, więc niemal ich nie robiłem, bo skoro mogłem, to po co robić? ... notujecie to wszystko?!?  No! ;)

Przesympatyczne spotkanie z młodym byczkiem! Śnieg był bardzo głośny - mróz, wiadomo, ale zgubiła go młodzieńcza ciekawość. Ukrył się za gałązką i był pewny, że go nie widzę! Struś mi się znalazł! Bardzo ucieszyło mnie to spotkanie.

Dosłownie chwilę później, albo precyzyjniej 500 metrów dalej, kolejna fajna scenka.

Szpicak w świetle leśnej ścieżki. Gdy się obejrzałem, zobaczyłem chowający się tyłek łani, a po chwili wyszedł on. Było nie było, to kiedyś będzie byk!

Chciałbym móc napisać, że właśnie fotografowałem stertę konarów, gdy w drugim planie pojawiły się byki ... ale nie byłbym sobą, gdybym nie schrzanił tego, po co naprawdę dziś poszedłem w tą okolicę!
Niestety skrzypienia mroźnego śniegu nie dało się opanować, a jeleniom z tytułu mrozu, słuch bynajmniej się nie pogarsza. Przyznam, że jak wyskoczyły trzy byki, a każdy z interesującym wieńcem, straciłem pierwsze sekundy na udane zdjęcie, bo ich widok tak mnie zachwycił, że znieruchomiałem w emocji. No cóż, chyba nigdy nie będę zawodowcem, bo nie wyzbędę się tych amatorskich zachwytów i przeżywania lasu.

Las w zimowej krasie z lisem to jest to! Gdy gruba pokrywa śniegu zalega kolejny i kolejny dzień, lisy wychodzą za dnia na polowanie, bo są po prostu głodne. Bardzo ciężko jest je spotkać zaraz po opadach. Siedzą na norach. Niedługo cieczki. Spotkanie ich będzie jeszcze trudniejsze.

Słowo, gdy zobaczyłem ten plan, usiadłem na przytachanym z lasu pieńku i postanowiłem siedzieć do skutku! Nie odejdę, póki coś nie wylezie w ten tunel - tak pomyślałem!
Na szczęście, którego przyczyn często nie rozumiem, ale tłumaczę to sobie w ten sposób, że Bogowie lasu, po prostu mnie lubią, nie musiałem długo czekać!

Niewiele brakowało, a nie zrobiłbym tego zdjęcia, bo patrzyłem w drugą stronę.
Nie mam i chyba długo nie będę miał lepszej foty zimowego lasu z sarną. Tak myślę.
To kwintesencja splotu wszystkich sprzyjających okoliczności; miejsca, pory dnia, świateł i faktu, że siedziałem, czyli aparat był nisko nad ziemią. Perspektywa jest jednak cholernie ważna.

Nie zawracałbym sobie i Wam głowy sikorą bogatką, ale następne zdjęcie wyjaśnia, czemu, mimo wszystko, to robię :)

Śmieszna scena :)

Momentami światło przedzierające się między konarami świerków było wprost niesamowite.