jelenie, jelenie i jelenie i .. tak dalej!

To nie było normalne! Nic, co mnie dziś spotkało nie było normalne. Obowiązki zatrzymały mnie nieco, w konsekwencji czego, wybrałem się do lasu dość późno. Czasu miałem mniej niż zwykle, więc udałem się wprost do miejsca, które uważam za niezwykłe. To wyjątkowa część Puszczy o bardzo zróżnicowanym charakterze. Gdy zauważyłem chmarę jeleni przemieszczającą się po drugiej stronie wąskiej drągowiny, poszedłem w przeciwną stronę i po dwustu metrach zatrzymałem się. Uznałem, że podchodzenie ich z wielu powodów nie miało sensu. Teren i kierunek wiatru skazałby ten wysiłek na porażkę, a nie chciałem zaczynać od zamieszania. Najważniejsze, że tu były. Postanowiłem zatrzymać się pod świerkiem w miejscu, które sądząc po tropach, uznałem za skrzyżowanie wszelkich rut. Miałem ochotę pozostać tam do skutku, ponieważ było szaro i do tego buro, a rzadziej rosnące w tym miejscu sosny przepuszczały resztki wątłego światła. Po 30 minutach zobaczyłem byka, który przebiegł obserwowany prześwit. Wydał mi się jednak zbyt zaniepokojony. Nie zdążyłem zrobić mu zdjęcia i nie spodobało mi się jego zachowanie. Szczerze mówiąc, miałem nadzieję, że to wilki okażą się przyczyną jego pośpiechu. Byk w tej klasie wieku raczej nie bywa sam, więc ustawiłem się gotowy do zdjęcia i spokojnie czekałem. Niezbyt długo. Tak jak przypuszczałem, pojawił się następny i następny.

W tym miejscu chciałem pozostać dłużej, ale miałem wrażenie, że coś dziwnego słyszę z mojej prawej strony. Te dźwięki nie dawały mi spokoju. Ruszyłem wyjaśnić moje wątpliwości. Po pokonaniu stu metrów przez gąszcz lasu, zauważyłem ... myśliwego!!! Za chwilę kolejnego, a ja szedłem na wprost luf ich śmiertelnych zabawek! Polowanie zbiorowe, no fajnie! Nie wiedziałem, czy mam się ukrywać czy wręcz przeciwnie. Głupio byłoby tak skończyć przygodę z lasem. Podszedłem najostrożniej jak umiałem do pierwszego na linii. Niemiec. Uzbrojony po zęby Niemiec. Nie wiem czemu przypomnieli mi się Czterej Pancerni i pies ale wielu uzbrojonych Niemców jakoś tak na mnie zadziałało.:) Z twarzy podobny był całkiem do nikogo, ale sympatyczny i rozmawiający po angielsku. Wyjaśnił mi jak są ustawieni i że to polowanie z nagonką. W tym momencie strach jeleni wydał się wyjaśniony i oczywisty. Pokazałem Mu kilka zdjęć, które zrobiłem wcześniej. Po chwili pożegnaliśmy się, a ja wykrztusiłem z siebie nawet jakieś miłe "hefenajsdej" i ruszyłem w bezpieczną stronę. Prawdę mówiąc naprawdę fajny Gość - pomyślałem. Zanim jednak wykonałem pierwszy krok, zauważyłem jelenie, które przechodziły linię. Wiedziałem, że nikt nie odważy się strzelać po linii, więc pokazałem je świeżo poznanemu dewizowcowi i spokojnie wykonałem kilka fotografii.

Oto jedna z nich:)

Nie zwykłem byłem tanio oddawać skóry, więc bynajmniej nie wracałem do samochodu. Postanowiłem wykorzystać całą sytuację. Wiedziałem jak są ustawieni myśliwi, wiedziałem skąd idzie nagonka, znałem każde drzewo na tym terenie i miałem korzystny kontrakt z wiatrem.
Dzięki temu ustawiłem się na lewej flance myśliwych. Gdy dotarłem do ostatniego naganiacza, po chwili zauważyłem byki przechodzące w inną część lasu!

Wiedziałem gdzie się udać, by je jeszcze raz spotkać.
Miałęm za sobą mniej niż kilometr czujnego podchodu i udało się je powtórnie fotografować.

To był bardzo trudny teren. Postanowiłem podejść jeszcze kilkaset metrów i nieco odpocząć.
Oparłem aparat o drzewo i przepraszam, robiłem ... siku, ludzka rzecz.
Stoję, jak już wspomniałem, "odwadniam się", i nagle spostrzegam, że las się na mnie patrzy i to z całkiem bliska. Nie! Z niewiarygodnego bliska!

No wiecie, są rzeczy ważne i ważniejsze. Nie zawracając sobie głowy moim półnegliżem, pozostawiam "no sami wiecie co" na zimnej wolności i sięgam po aparat. Wiem, wiem, sytuacja jest komiczna z tendencjami do tragikomicznej, bo jednak jest bardzo zimno!
W tak dziwnych i nieco śmiesznych okolicznościach przyrody, powstają poniższe zdjęcia:

One były wszędzie! Stały wokół mnie i ... pozowały!

Gdy odeszły, doprowadziłem się do porządku i śmiejąc się sam z siebie, ruszyłem dalej.
Trudno w to uwierzyć ale po kilkuset kolejnych metrach zaliczam następne spotkanie!

 Najpierw przechodzi ten jegomość ...

 potem ten ...

 i te trzy ...

 i ten koleżka ...

 i ten i ten następny za nim ...

i na końcu młodziak!

Byłem w szoku, bo to inne, nie związane z poprzednimi byki i nie związane z chmarą i szpicakami sprzed chwili!

Cieszę się, że mogłem pokazać jelenie w nieco szerszych kadrach ukazując ich środowisko i niezwykle urokliwą w tym miejscu puszczę.

Dziwny, nieco paranoiczny dzień, biorąc pod uwagę ilość obserwacji i bezpośrednie sąsiedztwo polowania zbiorowego. Wstyd się przyznać, ale wiedziałem, że zaniepokojone polowaniem zwierzęta będą migrować i wykorzystałem to z zimną krwią. Na moje usprawiedliwienie mam tylko to, że trafnie wykombinowałem skąd i dokąd będą chadzać, a moja obecność z lewej flanki, nie pozwoliła tym jeleniom wejść przed lufy karabinów. A może i tak by nie weszły. :)