UFO i sarny!

Wciąż chyrcham, w zasadzie nie powinienem był jeszcze wychodzić z domu, ale też nie wyobrażałem sobie, że go nie opuszczę. Musiałem! Leczenie psychiatryczne jest droższe niż antybiotyk na grypę! Program był prosty - robię objazd i już. Nie mogłem chodzić, bo pewnie dobiłbym się ostatecznie, ale pojeździć mogłem.
Nie wiedziałem co mnie czeka i na jak długo wystarczy mi sił, więc pierwsze zdjęcia zrobiłem już przed domem, zanim wyruszyłem w teren.
Wiecie, gdyby nic miało nie wyjść z wyprawy, to sikory jakby co, już miałem ;)

Szczęśliwie udało się opuścić miasto, więc nie nudzę sikorami, ale te dwie foty, chyba nie są jeszcze przesadą.

Pogoda w 97% była do chrzanu i rzecz raczej polegała na tym, żeby znaleźć się w odpowiednim momencie i w odpowiednim miejscu. Nie znalazłem się!

Mimo tego, moja Warmia niezmiennie mnie zachwyca i każda jej odsłona wydaje się atrakcyjna.

Może gdybym zastał to miejsce z jakimś prześwitem ... ale czy warto czegoś żałować - Warmia ma też takie oblicze!

To fragment domu w Skajbotach - magicznej wsi owianej wieloma tajemnicami.
Znam miłośników różnych teorii, którzy twierdzą, że nazwa wsi pochodzi od statku kosmicznego - SKY - niebo i BOAT - statek. Skyboat - Skajboty.
Może, może ... hunołs?
Wieś znana jest ze szczególnie dużej ilości znalezisk o stricte kosmicznej proweniencji.
Podobno też miłośnicy UFO z całej Europy zjeżdżają się tu przeżywać swoje przygody, poszukiwania itp. ekscytacje.
Ja nie szukałem kawałków tytanu i meteorytów, którymi podobno skajbodzkie pola są nafaszerowane jak kaczka kaszą, ale znalazłem ślad polskości tych ziem.
Dla mnie to też kosmos!

Za 3 tygodnie na tym rozlewisku będą dziesiątki żurawi! Nieco później zjawią się też pozostałe gatunki, nie tylko wodnego ptactwa. Będzie para błotniaków, będą tu zalatywały bieliki i wiele, wiele innych. A ja będę powracał w tę okolicę jeszcze wielokrotnie.

Okoliczne pola usytuowane są na terenie starannie ukształtowanym przez lodowiec. Trzeba przyznać, że miał tu ciężką "tyrkę" i efekty tej pracy widać na każdym kroku.
Moje oko cieszy obecność remizek, których niestety szybko ubywa z naszego krajobrazu. Są bezcenne dla przeżycia wielu gatunków zwierząt.

Ostatnia biała łacha.

Momentami nie dało się przestać myśleć o wyjątkowości tych terenów, szczególnie w aspekcie relacji z kosmosem.

Spotkane sarny, nie zawracając sobie głowy, przypuszczalnie kręcącym się nad nimi UFO, spokojnie i zgodnie z gatunkowym nawykiem, penetrowały pole rzepaku.

Nie wiedzieć czemu, nagle spojrzały na mnie tak, jakby zobaczyły przynajmniej ... ufoludka! ;)