dziki, a jednak ...

Plany planami, a życie życiem.
Mojemu najulubieńszemu bokserowi - Tysonowi, dziennikarz kiedyś powiedział - "Twój przeciwnik ma podobno na Ciebie jakiś super plan ..." Mike Tyson bez chwili zastanowienia odpowiedział - "plan? każdy ma jakiś plan dopóki nie dostanie w mordę" :)))

No i ja dziś też miałem plan :)
Chciałem Wam pokazać kilka ciekawostek z moich ostatnich wypraw, ale dzisiejszy dzień kompletnie zdziczał!
Zdziczał w tym sensie, że pierwsze zwierzę jakie zobaczyłem, to był właśnie dzik.
Spotkałem go w najmniej prawdopodobnym miejscu.
Zrobiłem serię fotek, w związku z czym postanowiłem, że dziś pojadę na dziki, by uzupełnić materiał dzikami z lasu i zrobić takie dwuodcinkowe continuum o tych pięknych zwierzętach.

A że dzień zaczynał się dziś w sposób wyjątkowy, to pokażę kilka ujęć z poranka. Temperatura barwowa - cudko!

Poniżej znacznie poważniejszy kaliber w ciepłym świetle budzącego się dnia.

No i cud dzisiejszego poranka. Trochę zimy, trochę wiosny. Nie mogłem przestać się zachwycać naszą zmrożoną krainą.

Jak było cudownie, niech zaświadczy kolejne zdjęcie.

Na widok tego pięknego szóstaka z wiszącymi frędzlami ścieranego scypułu, zaniemówiłem.
No nie, byłem jak zwykle sam więc i tak nie gadałem do nikogo! Do siebie też nie, gdyż wiedziałem co chcę powiedzieć, to co będę gadał, jak mogłem pomilczeć ... Oniemiałem! O - to znacznie trafniejsze określenie.
Podświetlony kontrującym światłem asfalt wyglądał jak lód, a i kozioł szedł jak po lodzie, co mam nadzieję udało mi się tym zdjęciem pokazać :)

Po drodze do lasu zrobiłem oczywiście wiele zdjęć, ale pokażę je w tygodniu. Dziś trzymajmy się już dzików.

Kolejne cztery zdjęcia zrobiłem by pokazać Wam w jakim lesie szukam dzików.
Las, krótko mówiąc nawet przy tak słonecznej pogodzie powinien mieć to coś, trochę mroczności z odrobiną tajemnicy i dającą się odczuć wiszącą w powietrzu stęchlizną. Mieszanką bagiennej wilgoci, pleśni i ostrego zapachu dzików.

Jak widzicie to jest ekoton, granica przynajmniej dwóch ekosystemów. Zwierzyna bardzo to lubi.
Ma gdzie się wygrzać, gdzie pobaraszkować w błocie i oczywiście musi być blisko do kryjówki.
Takie miejsca są zwykle trudno dostępne i oczywiście na mojej mapie zaznaczane są jako skarby!

Ale do rzeczy :)

Pierwsze spotkanie!
Może nie aż tak jak w poprzedniej opowieści, ale z mojego punktu widzenia, jako podglądacza-obserwatora, extra!

 Niestety podszedłem je w mocno zacienionej części lasu. Tu jeszcze nie dotarły promienie słońca.

Następne spotkałem w takiej gęstwinie, że szok! Nijak nie dało się zrobić rozsądnego zdjęcia :)

Czujna :)

Próba przyjrzenia mi się z wykorzystaniem obu oczu :)))

I ponowne ukrycie się przed moim wzrokiem :))) Rozbawiła mnie ta małolata. :)

Poniżej niezbyt udane zdjęcie ale musiałem Wam pokazać te dwa zwąchujące mnie ryjki :)))

A tego "irokeza" nakryłem w trakcie toalety porannej. Nie wiedział, że go obserwuję i już się nigdy nie dowie, że byłem tak blisko. :) Odszedłem najciszej jak potrafiłem.

Ostatnio obiecałem, że co jakiś czas będę zamieszczał wiersze, które kiedyś, jak zapewne większość wrażliwców, pisałem :)




Do lasu.


Ech lesie,

który dzielisz wszystkim,

nadzorco darów wszelakich,

czas mi podaruj,

by nikt nie przeszkadzał,

i jeszcze o jedno Cię proszę, o rozmowę.



Pogadaj ze mną

tak najzwyczajniej,

bym wiedział, że czas masz też dla mnie,

powiedz coś najnormalniejszego,

to dla mnie tak wiele,

i proszę ... bądź mym kolegą!


KLM ;)