kompleks leśnego kosa.

Kos. Któż go nie zna? Powszechnie występujący w całej Europie, w Polsce w zasadzie można je obserwować we wszystkich miastach. Kiedyś traktowany jako gatunek leśny. Później wykształcił się jakby podgatunek, niektórzy nawet uważają, że gatunek miejski.
Kosy preferują gęste, bogate lasy, choć widuję je wszędzie, łącznie z uboższymi lasami gospodarczymi. Byleby nieco krzewin było :)
Na jednym z portali przeczytałem, że im bardziej na wschód, tym populacja miejskiego kosa słabsza.
Ktoś to wytłumaczył tym, że środowisko leśne na wschodnich rubieżach kraju jest atrakcyjniejsze i stąd jest im dobrze w lesie. Mi się coś jednak wydaje, że wytłumaczenie jest nieco inne ... im dalej na wschód, tym biedniejsza populacja ludzka i mniej odpadków i żarcia w miastach, ot i cała filozofia :)
Dość po temu, bo jak wiecie ten blog nie ma misji edukacyjnej i rzadko zabieram się za epatowanie nudną wiedzą encyklopedyczną. Kto zechce, sam zajrzy do Wiki czy gdzieś. :)

Osobiście uwielbiam śpiew kosów i w ogóle ich odgłosy. Nawet to co wyprawia poirytowana samiczka kosa mi się podoba, mimo tego, że najbardziej przypomina to dźwięki, które wydaje styropian trzymany przez kogoś nerwowo pocierającego nim szybę ... no, czy coś w podobie.;)

Ale dlaczego taki tytuł?
Otóż kosy leśne, w przeciwieństwie do "mieszczuchów", są naprawdę bardzo płochliwe.
Kilka lat temu nawet chciałem ufundować nagrodę komuś, kto sfotografuje "dzikusa" z bliska.
Mi się to jeszcze nie udało. Mam z tym związany pewien kompleks ... kompleks leśnego kosa.
To zdjęcie, na które wciąż czekam. :)

Lubię kosy za śpiew ale przede wszystkim za ich swoistą fanaberię "dizajnerską".
Czarny ptak z pomarańczowym dziobem ... ktoś się chyba nieźle "nawąchał ziół" wymyślając wizerunek tego ptaka :)

Na szczęście nie są zbyt duże, ale wyobrażacie sobie jakby to było, gdyby np. taki kolor dziobów miały równie czarne ... kruki?!? :)))

To oczywiście mój sąsiad - kos z mojej działki - mieszczuch znaczy ... no może podmieszczuch! ;)
Jako ciekawostkę dorzucę, że po sezonie lęgowym, dziób traci tę niesamowitą jaskrawość.