gdzie szukać dzików?

Śnieg z deszczem i silny wiatr ... fajnie, nie ma co.
No ale podjąłem się bycia reporterem życia lasu i na bieżąco pokazywać co się w nim dzieje, to nie ma co narzekać.
W drogę.

W piątek powiedziałem Marcinowi, że w ten weekend zasadzam się na dziki, bowiem dawno ich nie widziałem.
Nie wiem czy zgodnie z wytyczną o eksterminacji gatunku zostały już wszystkie rozstrzelane czy jeszcze nie, fakt, faktem spotkać je coraz trudniej.

Jedno jest pewne, znam wielu myśliwych, Im zależy na tym, by w obwodach łowieckich mieć odpowiednie pogłowie i do tego dorodnej zwierzyny. Pomijając grupę napaleńców, którym decyzja ministerstwa degradacji środowiska jest na rękę, sądzę, że większość nie będzie jednak za zdziesiątkowaniem gatunku. Rozmawiałem z wieloma rozsądnymi myśliwymi i potwierdzają to o czym piszę. Część jest szczerze poirytowana tak prowadzoną polityką wobec zwierzyny łownej.

W Polsce jak zwykle szuka się przyczyn nie tam gdzie trzeba, a najłatwiej by pokazać, że coś się robi, zwalić na bogu ducha winne dziki.
Kto niby ma stanąć w ich obronie?
Na skutek skretyniałych przyśpiewek (dzik jest dziki, dzik jest zły, dzik ma bardzo ostre kły)
oraz niewybrednych bajek, większość ludzi się ich boi, rolnicy nienawidzą, a zakochani w nienaganności przydziałkowych trawników tym bardziej.

Zapewniam Was, że przez lata moich kontaktów z dzikami, a często były to bardzo małe odległości sięgające kilku raptem metrów, tylko raz jeden jedyny locha prowadząca młode zamarkowała atak.
Podbiegła pod moje nogi, zatrzymała się i fukając odeszła. (relacja jest na jednym ze starszych postów)

Tym bardziej postanowiłem, że w ten weekend je odnajdę.
Wczoraj mi się nie udało. Trudno. Ale dziś ... dziś było wybornie. :)

Zobaczyłem je ze sporej odległości na rozległych śródleśnych bagnach otoczonych starodrzewiem. Czym prędzej zabiegłem im drogę, w taki sposób, by wyszły prosto na mnie. To był majstersztyk :)
Mokre, najcichsze z możliwych podłoże, pozwoliło mi na wykonanie tego manewru w szybszym niż zwykle tempie. Pogoda zrobiła swoje, a reszta należała do wybornych teł. Robiąc zdjęcia czułem, że endorfiny nie mieszczą się we mnie.
W lesie było dziś bardzo ciemno. ISO powędrowało na 1250, czas 1/60 czasami 1/80 sekundy. Tym bardziej się cieszę, że wyszło jak wyszło.

FILM FILM FILM FILM FILM TU:    https://youtu.be/bGb1RtBwnDo



 

 Ciapata nawet może coś podejrzewała, może i czuła moją obecność, ale wiatr wybitnie mnie tym razem wspierał.

 Jej czujność słabła z każdą chwilą.

 W końcu stanęły głowami w stronę pnia i chyba miały w planie tak odpoczywać.

 Zrobiłem kilka kroków w ich stronę. Wtem młodziak odwrócił się i ...

 ... katastrofa! Przestraszył się inicjując "zrywkę" całej rodziny.

 Ale ponieważ nie wiedziały czego się przestraszyły, był to alarm na tzw. wszelki wypadek, po chwili szły już spokojnie, a ja mogłem jeszcze uwiecznić je w tym prześwicie.