No to przywitałem Nowy Rok ... nie ma co :)))

Pomyślałem, że zanim poruszę temat zasadniczy, pokażę zestawienie dwóch zdjęć, które powstały w odstępie sześciu tygodni.
Mając na uwadze fakt, że spotkania miały miejsce dokładnie w tym samym miejscu, uznałem, że fajnie poświęcić temu jednak dwa kadry i chwilę uwagi :)

13 listopad 2017

30 grudzień 2017

Inne światło, delikatnie inny kąt, ale ... no jaja :)


Końcówka roku będzie mi się długo kojarzyła z imprezą, która nie miała końca i mam wrażenie, że  też nie miała początku. Ciąg spotkaniowy chyba był od zawsze i trwał zawsze!
Święta zostawmy w spokoju, ale noce sylwestrowe mieliśmy na przykład dwie.
W przednoc właściwej nocy, czyli 30-ego, przybyli Goście, z którymi chcieliśmy spędzić Sylwestra ale nie było możliwości, a w noc właściwą przybyli kolejni, z którymi go spędziliśmy.
Ci pierwsi, niezwykle zacni smakosze win, uraczyli nas hurtową ilością tychże.
Nie jesteśmy zbytnio trunkowi, ale były przynajmniej trzy powody, dla których pobrałem ponadprzeciętną ilość tych specjałów.

1. to była noc przedsylwestrowa, czyli w sumie nasz umowny Sylwester
2. takim Gościom się nie odmawia!
3. takich win się nie odmawia!

Sami widzicie - mus!
A że wina były wszelkiej maści, bo Goście połączyli to z edukowaniem nas w tej materii, to leciały kolejno i czerwone i białe i musujące i z RPA i z Austrii i włoskie i końca nie było widać. :)
Oczywiście o północy strzelił szampan!

Kolejna, tym razem właściwa noc - przybyli smakosze ciężkich trunków, więc na stole wylądował m.in. Tullamore Dew - whisky, której nie odmawiam.
No i sami wicie rozumicie, chcąc coś zmienić w scenariuszu prowadzącym do niechybnego alkoholizmu, skoro świt znalazłem się lesie.
Cel główny - wychodzić i wypocić opar poimprezowy!
Cel pomocniczy - oderwać się od prymitywizmu naszego społeczeństwa, czyli rubaszno-bezmózgiemu odpalania fajerwerków! Ten prymitywny i co tu dużo gadać chamsko-egocentryczny  proceder jest wspierany przez rządy, media i gminy! Czego zatem oczekiwać od społeczeństwa? Nawet trudno mieć do nich o to żal. Jedynie może o to, że są bezwolni w powielaniu głupoty, ale robią to na tylu innych polach, że sylwestrowe raco-opętanie wydaje się i tak niczym. Strasznie mnie irytuje ten średniowieczny obrządek.

Po drodze do lasu fotografuję stado kruków przeplecionych myszołowem, czyli towarzystwo żerujące na padlinie dziczka, prawdopodobnie ofiary kolizji samochodowej.
Jadę zadowolony, bo coś już mam, a jeszcze nie wysiadłem z auta, co bardzo konweniowało z moją kondycją poranną.
W lesie jakiś świr z broni automatycznej oddał w niepojętym amoku kilkanaście strzałów niemal jeden po drugim.

Nie chciałem się denerwować, więc odbiłem w stronę drągowiny świerkowej, a tam niespodziewanie stał piękny byk.
Mocny czternastak z ciemnym, torfowym porożem, czujnie patrzył w moją stronę.
Słońce przebijało się przez niski pułap, niezbyt gęstych chmur i kładło się połyskiem na wyjątkowym wieńcu tego samca.
Z wysoko uniesioną głową osadzoną na potężnym karku, wyglądał dumnie i nieustraszenie.
Odszedł bez pewności czy powinien się obawiać, czy nie.
Zrobiłem kilka kroków i pomiędzy drzewami ukazał się  kolejny byk.
Tym razem dwunastak, dla odmiany wyposażony w bardzo jasny oręż o dziwnym ale ciekawym kształcie.
Z przyjemnością fotografowałem to zjawiskowe zwierzę.
Jakby tego nie było dość, dwa kilometry dalej spotkałem dwie łanie z trójką cieląt.
Pozowały między starymi pniami sosen jak na zaproszenie.
Bardzo udana sesja. Mimo nie najlepszej kondycji, cieszyłem się, że mam materiał na świetne otwarcie nowego roku!
To był moment, w którym postanowiłem rzucić okiem na efekty moich zmagań z kilometrami i ... sobą!
Ujrzałem coś, co natychmiast pozbawiło mnie wszelkich posylwestrowych pozostałości!

Byłem ponad 4 kilometry od samochodu ... nie chcecie bym zacytował swoje przemyślenia z tej chwili. Mógłbym to dyplomatycznie nazwać konsternacją, zakłopotaniem lub rezygnacją, ale to nie było to. Po prostu zwyzywałem się nieco, co z drugiej strony okazało się niezwykle odświeżające w ramach reorganizacji mojej opinii na swój temat :)
W ciągu czterech lat zdarzyło mi się to po raz drugi.
Syndrom wczorajszego dnia to może nie choroba, ale konsekwencje są jak widać opłakane :)
Z drugiej strony tego typu "przygody" budzą pewien rodzaj apetytu na rewanż, na słodka zemstę.
Krótko mówiąc kolejne wyjście będzie na lepszych emocjach pozbawionych rutyny :))))

W drodze powrotnej zrobiłem jedno zdjęcie ... telefonem!!!
Jakoś nie mogłem pogodzić się z wyprawą bez jakiegokolwiek zdjęcia :)

 Przypominam, że 7-ego spotykamy się w Leśniczówce Gaja w Kabornie, podczas którego opowiem co nieco o wilkach :)
Serdecznie zapraszam!

Wszystkiego dobrego na ten Nowy Rok! ;)
Oby trąby waszych słoni nigdy nie utknęły w kaktusach!
Oby Wasze słonie zawsze kąpały się w mleku, a Wy, żebyście nie robili wyczerpujących wypraw bez karty! ;)