histeria lisa!

Ostatni tydzień walczyłem głównie z bolesnym stanem zapalnym korzonków. Nie byłoby źle, gdyby nie wykluczenie środowiskowe. Bynajmniej nie chodzi mi o nic innego niż o fakt, że choroba wykluczyła mnie z penetrowania środowiska ... naturalnego. Dziś wyrwałem się do lasu mimo sporego jeszcze bólu i gigantycznego dyskomfortu. Nie wiedziałem co może się wydarzyć gdy np. potknę się o coś, o ewentualnym ataku dzika wolałem nawet nie myśleć. Wyposzczony byłem okrutnie. W końcu nie byłem w lesie od tygodnia! Ledwo pokonałem pierwszy kilometr, a z prześwitu po mojej lewej stronie wyszedł mi na spotkanie lis. Natychmiast poprawił mi się humor. Już wiedziałem, że warto było wyjść z domu. Spotkanie jakie cenię najbardziej - w środku lasu.

 Dzielnie kroczył po rozjeżdżonej mamałydze, cokolwiek by to miało znaczyć.

 Momentami znikał za drzewami.

 W zasadzie miałem nadzieję, że już się zaprzyjaźniliśmy ...

 ... niestety jego reakcja na mój widok, była nazbyt histeryczna :) Zareagował jakbym conajmniej rzucił się na niego.

 Ucieczka była najszybszą jaką widziałem. A mi było szczerze głupio, że aż tak go przestrzaszyłem.

i tyle go widzieli ...