z bliska i z daleka

Wiele razy robiłem spore wysiłki i starania by podejść jak najbliżej do zwierzołka. Wielokrotnie prezentowałem efekty tych starań. Dziś szukam przeciwwagi dla mojego odwiecznego dylematu - jak jednocześnie pokazać z bliska zwierzę i jego otoczenie, środowisko, w którym żyje. Jednym kadrem nie da się, niestety. Ponieważ jelenie pokazywałem z bliska wielokrotnie, dziś czas na ... las! Chcę pokazać widoki, które mi towarzyszą, zanim ruszę w stronę obserwowanego obiektu. Zwykle, przed rozpoczęciem podchodu, daję sobie czas na napawanie się taką właśnie sceną. Oczywiście w miarę rozsądku, bo chęć podejścia jest nie do pohamowania. To całkowicie uzależniający, wprost narkotyczny atawizm. Dziś wieczorem pogoda pomogła mi w podjęciu decyzji o realizacji takiej właśnie sesji. Jak na tę porę dnia, wybrałem się dość daleko. Chyba było warto. W świetle zachodzącego słońca spotkanie zyskało dodatkowy, jak sądzę, walor. Dzielę się tymi kilkoma kadrami z nadzieją, że ta wersja zachodzącosłonecznowieczornego lasu spodoba się Wam.
Udział moich ukochanych jeleni w tych zdjęciach jest procentowo mało istotny, mam jednak nadzieję, że w walorach estetycznych, zajmą w Waszej ocenie nieco większą przestrzeń :)

 uroczo zrośnięte stare świerki

 gra świateł i głębokich cieni

 soczysta zieleń świerkowej ściany

 młode sosny są nie mniej malownicze, nie ustępują świerkom na krok

 niemal makatkowa fota, prawdziwy kicz ;)

 czujna łania pod falbanami świerkowych gałęzi

 bogata paleta odcieni zieloności

nie byłbym sobą, gdybym publikując kilka zdjęć z daleka, nie podszedł też szczególnie blisko :)

a język łani na pohybel tym, którym przeszło przez myśl, że dorabiam teorię do nieudanej sesji :)))

 kto znajdzie to gospodarstwo, będzie wiedział, w jakich okolicach jest moje leśne królestwo!

 tak mnie żegnał piękny wieczór spędzony w puszczy