spojrzałem żurawiu w źrenicę! ;)

No i co tu pisać, skoro zdjęcia mówią wszystko. Klasyka - "wyśmigłem" na świt do lasu. Pogoda była wielką niewiadomą. Przed czatownią coś mi się wysypało z plecaka, pomyślałem, że skoro tak, to zasiądę na chwilkę i popatrzę co z tego wyniknie. Wprawdzie najbardziej chciałem myszaka, ale przez tajny wizjer w ściance czatowni, na drugim końcu leśnej polany, zauważyłem dwa żurawie. Nie czekając długo wydobyłem z gardła ... no właśnie, to co się wydobyło z nierozgrzanego gardła, nie powinno być tematem posta. No to coś na pograniczu skrzeku podnieconej żaby i krzyku przerażonego kreta zainteresowało jednak żurawie. Powolnym, ale zdecydowanym krokiem obeszły najpierw polanę po obrysie, by nagle skręcić prosto w moją stronę. Mogłem się spodziewać wizyty żurawi, bo na tej polanie mam je kolejny rok. Ale czy mogłem się spodziewać, że niemal wejdą do czatowni ... nie! Pierwszy raz mi się zdarzyło, że musiałem "skręcać szklankę" i to do minimum. Ptaki nie mieściły się w kadrze! Po tej sesji niewiele już będę mógł zrobić z żurkami, co mnie jeszcze będzie mogło zaskoczyć. W zasadzie jeżeli chodzi o detal, raczej wyczerpałem temat. Dla jasności powiem, że wykonałem im ponad 600 zdjęć! Więc to co pokazuję, jest tylko szybko wybranym fragmentem długiego spektaklu. W pewnym momencie odłożyłem aparat i przez dobre dziesięć minut syciłem się bezpośredninaocznym widokiem żerujących żurawi. To było mistyczne, piękne i boskie zarazem. Te ptaki z najbliższego bliska są przepiękne. Falbany poskręcanych piór, długa ale mocna szyja i momentami aż karminowe oczy zatykają dech w piersiach. Cudo! Wspomnienia do końca świadomego życia.