niespodzianki.

Najbardziej lubię leśne niespodzianki. Być może te zaskoczenia są najsilniejszym magnesem mojej pasji. To jakiś atawizm lub po prostu podświadomy powrót do dzieciństwa. Które dziecko nie lubi niespodzianek, tym bardziej, że każde leśne zaskoczenie traktuję jak prezent.

Taką niespodzianką było dzisiejsze spotkanie. Łania prowadząca młode skupiła się na niewłaściwej stronie. Patrzyła wgłąb lasu, a ja najzwyczajniej w świecie podszedłem od drugiej strony.

Aby ujrzeć młodzieńca, musiałem cichutko zmienić miejsce obserwacji. Niby dwa kroki w lewo, ale przy takiej odległości, każdy ruch jest ryzykiem spłoszenia tych niezwykle czujnych zwierząt.

Kiedy wykonałem niezbędną ilość zdjęć, zaskrzeczałem, by łaskawie się odwróciły w moją stronę.
Wiedziałem, że na ten kadr będę miał niewiele czasu.

Akcja działa się klasycznie, czyli przy pierwszym świetle, więc czas 1/60 sekundy.

Między drzewami docierało do mnie światło ... Oka Saurona!

Dzień budził się w chmurzastej pierzynie, ale momentami słońce docierało w najniższe partie. Trawy cudownie wychwyciły skromną ilość światła.

Wieczorem sprawy mają się zupełnie inaczej. Gdy słońce zajdzie, nie ma już na co liczyć, będzie tylko ciemniej i ciemniej.

 Tę młódkę zastałem jeszcze w miarę przyjaznych okolicznościach.

 A tą nadobną, dojrzałą łanię fotografowałem już w zasadzie bez światła, czyli tak, jak lubię najbardziej :)

Bywa jednak i tak, że nie dość, że światła mało, to jeszcze na drodze do szczęścia wyrastają wysokie trawy ... . To jednak czasami dodaje uroku zdjęciom, są mniej oczywiste, a nawet uważam, że bardziej naturalne od "atlasówek".

Tak jak wspominałem, las jest terenem wielu i różnych niespodzianek. Spotkanie w sobotę ciężko pracujących pracowników leśnych, również do takich należy.

Dziś robiłem zdjęcia podczas ... grzybobrania. W efekcie zdobyłem kilka fajnych fotek i prawie 100 prawdziwków. I to też miła niespodzianka :)

Niespodzianką okazało się również to, że rykowisko już za nami. Rano byki się nie odzywały, a wczoraj wieczorem z najwyższym trudem sprowokowałem jednego byka do współpracy.
Całe szczęście, bo wieczór poświęciłem zwycięzcom konkursu radiowego, ogłoszonego podczas mojej audycji. Nagrodą była nocna wyprawa ze mną na ... rykowisko! Udało się grupę podprowadzić i posłuchać byka z odległości ok. 50 metrów. Ładnie reagował na moje wabienie, długo toczyliśmy męski dyskurs. Dziś już wiem, że to był rzut na taśmę, w sumie sukces. Tym bardziej, że trafił się nam byk stadny. Do odsłuchania relacji z tej pasjonującej eskapady, zapraszam w poniedziałek, 10.15 Radio Olsztyn.

p.s.
na prośbę Modraszki, wstawiam kosz kominkowy pełny "prawych" :)
fota z komóry!