Jelenie, nieoczekiwane spotkanie!

To nie było normalne!
Mieliśmy zaplanowany spływ kajakowy Marózką, więc wyskoczyłem o piątej do lasu, żeby bez wyrzutów sumienia oddać się rodzinnej niedzieli.
Wiecie, taki szybki wskok i wyskok.
Aby tryskać energią w czasie spływu, podjąłem twarde postanowienie nie nabijania kilometrów.
Odszedłem zatem jakieś tysiąc kroków od samochodu i stałem jak latarnia na skrzyżowaniu.
Minęła godzina ... nic.
Druga ... nic.
Czułem jak moje nogi zapuszczają korzenie.
Wrastałem w podłoże i to w miejscu, w którym nic tego dnia nie chciało przejść, żadną z trzech oglądanych przesiek.
Ruszyłem. Pozostała mi ostatnia godzina na cokolwiek.
Ryzyk-fizyk, brnę w trawach po pachy. Miejsce niezbyt przyjazne. Trawy tulą się do mnie w mało miłosnych oplotach. Oczyma wyobraźni widzę mniej więcej 6,4 miliona obchodzących mnie kleszczy. Ale trud opłacił się!
Moim oczom ukazał się przepiękny dwunastak, a może nawet czternastak.
Kwestię sporną stanowi "króciak", odnoga korony prawej tyki, która być może ma, a być może nie ma 5 cm. długości, a to jest kryterium kwalifikacji.

W zasadzie jestem kontent. Kręcę się przez chwilę po trawach, choć sam nie wiem na co jeszcze liczyłem.
Odwrót.
Przy samochodzie ze szczególną pasją otrzepuję się zdjętą czapką. Mam wrażenie, że odpada ode mnie pół atlasu owadów.

Pogoda pokrzyżowała plany kajakowe. (ufff!)
Jedziemy ze znajomymi na smażoną rybkę nad jezioro. Odwozimy znajomych do Ich letniego domku. Zapada wieczór. Deszcz na chwilę przestał padać. Wracam dłuższą drogą, by rzucić okiem na pola pod lasem. Z kilometra dostrzegam ledwo interpretowalne stado jeleni. Jadę odwieźć żonę do domu, w którym w tempie błyskawicy przebieram się w leśne ciuchy i zabieram aparat. Kilka razy sprawdzam czy jest w nim karta, bo w czasie nieplanowanych wyjść zdarzają się różne sytuacje.
Nie chcielibyście widzieć miny mojej żony, choć w ramach moich pasji naprawdę widziała już wiele.
Droga do tej polany okazuje się istnym torem przeszkód. Gliniaste koleiny wypełnione po brzegi wodą.
Lało cały dzień! Muszę jechać wolno, by nie zwiększać obrotów silnika. Jelenie mają świetny słuch.
Na szczęście mój kochany Jeep grzebie czterema kołami i choć ciągle jadę w uślizgu, to jednak jadę!
Od obserwacji minęło ponad pół godziny. Nie mogłem podjechać zbyt blisko, więc półbiegiem  pokonuję jakieś 800 metrów przez las, w stronę pola, na którym je widziałem. Decyzja podchodzenia ich od strony lasu miała tę wadę, że do końca nie wiedziałem, czy one tam są i tę zaletę, że gdy będą, znajdę się bardzo blisko nich.
Po drodze wielokrotnie powtarzałem sobie, że jestem idiotą, że nie znam drugiego takiego wariata, żeby po tak udanej niedzieli, gnać mokrym lasem o zmroku, nie wiedząc, czy to ma sens.
Zazipany zbliżałem się do skraju lasu.
Nagroda za tą całą kołomyję, była wspaniała!
To tzw. stado kawalerskie.

 Jak widać, poroże jest w pełni ukształtowane. Tylko patrzeć jak najstarsze byki zaczną wycierać.
Ten pierwszy to szesnastak nieregularny ale dwustronnie koronny. Ładny okaz.