8 marca - 9 marca

Ósmego marca pamiętając o Paniach, a korzystając z faktu, że moja najważniejsza jeszcze śpi, wyskoczyłem w teren.
Szybkie powitanie dnia w okolicach wschodu jest tym, co kręci mnie najbardziej.
Panuje cywilizacyjny spokój, a w przyrodzie wręcz odwrotnie, więc kiedy ma być lepiej?


Part One. 8 marca.

Gęś ... ta gęś, te gęsi - rodzaj żeński - nieco na siłę szukam pretekstu by tego dnia znaleźć się w terenie :)

Przyleciały! Nareszcie coś więcej niż sikorki i sójki.
Są i wraz z nimi odgłosy, od których serce bije radośniej. To piękne i bardzo mądre ptaki. Nasz krajobraz bez nich wiele by stracił.

 Jestem jak wiadomo dziwny w swoich fotograficznych gustach i upodobaniach, więc to zdjęcie wybieram jako najciekawsze :) Trudno, przepraszam.

 Było mgliście, ale nie aż tak, bym nie uchwycił saren w drugim planie.

 Pisałem o tym nie raz, uwielbiam wielogatunkowość w kadrze, a tej w tym wpisie nie zabraknie.

 Taka Warmia. Szaro, ponuro ale zawsze cudownie.

 Wiecie, że mogę stać i patrzeć na taką scenę i cieszyć się ogromem relaksacyjnego ładunku jaki niesie. Do tego widoku dołóżcie niosące się po trzcinowiskach odgłosy żurawi i lecących gęsi.

 Nad głową ćwierkały i świergotały szczygły. Było ciemno i nijak nie mogłem wyciągnąć ich bajecznych przecież kolorów na tle znacznie jaśniejszego nieba.

Mglisty poranek bez otwartego nieba może nie nadaje się na robienie zdjęć w wersji atlasowej ale rekompensuje to specyficznym "klimatem", który jest najbliższy moim oczekiwaniom.
Podświadomie szukam w kadrach namiastki czegoś, co można znaleźć tylko na malarskich płótnach.
Nie odczytujcie tej uwagi proszę jako auto-pochwały, ponieważ całkowicie szczerze nie sobie przypisuję tę zasługę, a warunkom jakie stwarza światło lub jego brak o tej porze i takiej pogodzie.

Part Two. 9 marca.
I nastał dzień drugi i ponownie znalazłem się w tych samych okolicznościach terenowych ale już z zupełnie innym światłem.
To znaczy przed wschodem oczywiście ciemno, ale już nie tak mgliście.

Ten rudel zauważyłem z najwyższą trudnością.

 Przy odpowiednim kącie względem wschodu, można uchwycić zupełnie nieprawdopodobne barwy.
Tu akurat gęsi schodzące do lądowania.

 Pierwsze światło odbite od nieba, ale jeszcze słońca nie ma. Robi się ciepło w rozumieniu temperatury barwowej. Zaczyna dominować widmo czerwone i z czasem żółte.

 Dnieje.

 Gęsiom jest dobrze przy żurawiach. Wprawdzie gęsi są znane z ogromnej czujności ale oczy równie czujnych żurawi znajdują się mimo wszystko wyżej. Taka współpraca :)

 Warmia.

 No i mamy w końcu sprawcę wspomnianej temperatury barwowej. Ptaki, które być może widzicie na tarczy słonecznej były niestety znacznie bliżej słońca niż ja. Jak widać głupie nie są :)

 Dzięki słońcu mogę pokazać moją krainę w przepięknych szatach. Pejzaż budyniowy - tak sobie pomyślałem :)

 Daleko zauważyłem kolejne stado saren. Na tych terenach mają dobrze. Pola są przerozległe i jest sporo remizek, a nawet poważnych remiz.

 Czaple w nieco chińskiej perspektywie i w chińskim kadrze.

Zdążyłem się pocieszyć słonecznym porankiem, bo za chwilę, jak widać, słońce przykryła kołderka chmur.