Zdjęcie życia!

Są takie zdjęcia, które powodują, że człowiekowi lżej się żyje od chwili ich zrobienia.
Naprawdę coś spada z duszy.
Nie chodzi o przymus czy napięcie związane z czekaniem na taką chwilę.
Zawodnik podnosi ciężary całe życie i nagle w ramach ważnych zawodów robi to, co zrobił dziesiątki razy na sali treningowej. Ta radość jest w tym momencie zupełnie inna.
Nie chodzi w pierwszej chwili o to, że wygrał. Zrobienie wyniku podczas zawodów wiąże się pokonaniem czegoś więcej niż ciężaru. Trzeba pokonać siebie, słabości, lęki, stres startowy, sprostać oczekiwaniom zespołu trenerskiego i sponsorów ... wiele czynników składa się na radość zawodnika.
Z fotografią akcji jest bardzo podobnie.
Uchwycenie momentu jak ten poniżej był rodzajem testu ze wszystkiego, czego nauczyłem się w ramach leśnej fotografii.
Gotowości na zaskoczenie, nie tylko gotowości sprzętowej, ale tej własnej, osobniczej również.
Składa się na to refleks ale i wypracowana odruchowo koncepcja - panoramować, nie panoramować itp. To się dzieje na fundamencie bardziej nawyków niż przemyśleń chwili.
Przede wszystkim jak zawsze, trzeba mieć duuuuużooooo szczęścia i tym razem miałem je!
Tego typu zdjęcie robi się niemal pamięcią mięśniową. O powodzeniu decyduje zespół automatycznych reakcji. Dziesiątki wcześniej podjętych prób (głównie nie udanych) z dzikami, sarnami, lisami i jeleniami budują tę automatykę działania.
Robiąc to zdjęcie nie miałem najmniejszej pewności czy wyjdzie. W zasadzie w przeciągu tego ułamka sekundy miałem w głowie stertę wątpliwości.
Na szczęście pewne rzeczy działy się automatycznie, myśli sobie, ciało sobie. :)
Na efekt końcowy złożyło się m.in. notoryczne sprawdzanie parametrów ekspozycji, bo w lesie warunki świetlne zmieniają się co chwila. To dobry nawyk.
Oczywiście znajomość terenu i szacowanie szans spotkania tego czy innego gatunku też.
Mimo wszystko "chłodna krew".
Warto podkreślić, że spłoszony byk bynajmniej nie zapowiada tego co zrobi.
Jak widać znalazłem się bardzo blisko niego, a w takich sytuacjach rzeczy dzieją się znacznie szybciej. Wiadomo, prędkości kątowe są inne niż przy podobnej obserwacji z odległości powiedzmy już kilkudziesięciu metrów. Tu na nic nie ma czasu. Albo wyrobimy się w części sekundy albo nie.

Wybaczcie zatem, że opisałem swoją satysfakcję z limitowaną skromnością ale uważam to zdjęcie za zdjęcie życia w tematyce "jeleń" i uznałem, że mogę :)

Zainteresowanym analizą zdjęcia fotografom, zamieszczam parametry ekspozycji.
Czas otwarcia migawki jak widać - 1/125 sekundy.
Kto robi zdjęcia, wie, że to zdjęcie niemal nie miało prawa się udać :)

Szczęście i jeszcze raz szczęście!

Pozdrawiam Was serdecznie, życząc spokojnych, zdrowych świąt, duuużooo szczęścia i satysfakcji!