Gdy nie ma jeleni!

To było jedno z tych wyjść, podczas którego człowiek zaczyna rozumieć, że sensacji nie będzie.
Ba, sensacji, że w ogóle będzie słabo.
Wszystko się zgadza, pogoda piękna jak na zmówienie, wiatr korzystny, a tu ... nic nie dzieje się ... droga na Ostrołękę!
Nigdy człowieku nie wiesz czy godzinę przed Tobą nie było polowania, czy nie przejechał samochód mieszkańca pobliskiej wsi, czy nie przeszli zbieracze poroży czy cóś.
Nie wiesz tego  i już, a czynników posuchy może być wiele, łącznie z tymi naturalnymi.
Zwierzyna w lesie tym się różni od tej w muzeach przyrodniczych, że przemieszcza się :)))
Wiem, suchar o zerowym poziomie odkrywczości, ale imperatyw napisania tego okazał się kategoryczny :)

No nie powiem, coś tam się widziało, ale umówmy się, dwie sarenki to jeszcze nie szał!

Gdzieś daleko przede mną, drogę przeszło jelenie stadko. Wszystkie uzbrojone jakby co.
Przechodziły jeden po drugim, więc każde zdjęcie wydaje się być kserokopią poprzedniego.
Pokazuję zatem jedno :)

Las potrafił zaskoczyć klimatyczną odsłoną mimo tego, że ani to zima, ani wiosna biorąc ilość śniegu pod uwagę. O zimie przypominała jedynie temperatura - minus szesnaście stopni.

W taki mróz w powietrzu unoszą się pierdyliardy kruszynek zdmuchniętego szronu z gałęzi.
Za każdym razem czuć gdy jakaś wyląduje na oku. Łaskoczą osadzając się przy nasadzie nosa.
Uroczo szklą się oglądane pod światło. Sfotografowanie ich było wyzwaniem.

W pewnym momencie podjąłem próbę podejścia stada jeleni.
Byk był całkiem całkiem.
Co z tego, śnieg mocno hałasował i nijak nie mogłem się do nich zbliżyć.

 Gdy fotografuje się w pięknym lesie z dorodnymi drzewami, trzeba wiedzieć, że prześwity między drzewami, czyli nasza jedyna szansa na "trafienie" to to czego jest najmniej :)
To by potwierdzało teorię, że czarnej materii we wszechświecie jest więcej :)))

Ale wiecie co, lubię takie widoki przemykającej gdzieś daleko w drugich planach zwierzyny. To w sumie takie leśne.

Ostatecznie dotarło do mnie, że już więcej nie nafikam. Taki dzień.
I bardzo dobrze, że tort nie składa się z samych wisienek!
Dzięki temu człowiek, czyli mam nadzieję, że i ja, ma czas na inne spojrzenie, na chwilę refleksji nad tym wszystkim, czego tropiąc zwierzynę nie widzi się.

Kucnąłem nad mokradłem i kontemplowałem jego aktualny stan, czyli odpoczynek.
Po sezonie intensywnego wzrostu, kwitnienia i owocowania traw, turzyc, mchów, karmienia komarzych larw oraz wszelkiego mikroskopowego żywiołka ... odpoczywa.
Piękna scena o głębokim współczynniku relaksacji.
Gdzie ja miałem oczy wcześniej, a ... rozum?!?

Okazało się, że podmokłego sąsiedztwa po ponad dwustu, a może trzystu latach nie wytrzymał sążnisty dębiszon!
Dąb znaczy, tylko potężny.
Upadł mocząc potężne konary w bagiennej toni.
Stał się idealną wprost platformą dla rozwoju arcyciekawych form grzybów, porostów i mchów.
Poniżej kilka kadrów.

 Nie wiem nawet jaka to rodzina, o gatunku nie wspominając ale piękny!

 Doskonale widoczne zarodnie mchu, pozbawione zarówno czepków jak i wieczek, czyli zarodniki opuściły macierz. Zapewniam, że cykl rozwojowy mchów potrafi zaskoczyć! (jedno z moich pytań maturalnych u niezapomnianego Profesora Hutorowicza! Pozdrawiam wszystkich z LOIII, profil biologiczno-chemiczny! ;) )
Z prawej niczym kieł mamuta wystaje czubek ... sosnowej igły! To tak dla zachowania punktu odniesienia. Może ktoś pochwali optykę! :)))

 Cudowna w formie krzaczkowata plecha porostu - organizmu funkcjonującego w oparciu o symbiozę doskonałą. Tam głęboko w jej meandrach dzieje się cały mikrokosmos zdarzeń. Jak w lesie, tylko w innej skali.

Tu przykład grzybów, które powywijały się warstwą zarodnionośną na zewnątrz.
Nie jestem pewny, ale do głowy przychodzą mi dwa wyjaśnienia.
Albo warstwa zarodnionośna ze względu na strukturę jest odporniejsza na działanie słońca, a to jest ekspozycja południowa i to chroni je przed przesuszeniem, albo wręcz z  tego powodu rozwinęły się na tej stronie pnia i działanie słońca przyspiesza proces tworzenia zarodników, więc one z premedytacją się wygrzewają :)
Nie wiem, ale dotrę do tej wiedzy.

No i co, czasami fajnie gdy nie ma jeleni :)))))