Tańczący z deszczami!

Człowiek zbudowany jest z różnych składników, a w śród nich znajduje się m.in. imperatyw kategoryczny.
Nie wiem do końca co to takiego ale jestem pewny, że to to świństwo właśnie dziś wygnało mnie do lasu.
Skąd wiem?
To proste, mając na względzie dzisiejszą pogodę, sam nie wymyśliłbym wyjścia do lasu, więc to musiał być ON - ten imperatyw!
Krótko mówiąc chciał nie chciał, z mocniejszym akcentem na nie chciał, ale pojechałem.
Nic ale to nic nie układało się jak powinno.
Imperatyw wypychał mnie z domu w takim tempie, że nie zabrałem kurtki p-deszcz.
Na miejscu, już w lesie, okazało się, że w aucie nie było też czapki!
To był od lat pierwszy jej, tej czapki niebyt w aucie, więc przyznacie mogłem odczuć coś na kształt zaskoczenia i rozczarowania w jednym. I odczułem!
Taki qźwa emocjonalny head and schoulders.
Najwyraźniej imperatywami w naszych głowach zarządzają jakieś żyjące w mózgach mikroby.
Pchały mnie w ulewę, bo wiedziały, że przykryte mózgoczaszką nie zmokną!
Raczej nie liczyłem się zbytnio w tej układance.
W lekkiej przemakalnej bluzie, bez czapki brnąłem w głąb lasu.
Niespecjalnie mogłem liczyć na jakieś brawurowe obserwacje. Zwierzyna pochowana, pyskami w stronę pni drzew stała gdzieś w matecznikach.
Niezbyt elegancka byłaby próba ich szukania, więc rzeźbiłem z tego co natura dała i co sam w danej sytuacji wykreowałem.
Zresztą tam sam ... pewnie o tym też stanowią "memy" - małe ustrojstwa w naszych mózgach!

Las strefy umiarkowanej dziś niewiele się różnił od tropikalnego w porze deszczowej :)

 Gdzieś między sosnowymi gałązkami znalazłem tę bidulę. Z tymi podkulonymi łapkami, przykryta zmoczonym ogonem, jawiła się jako książkowy obraz nędzy i rezygnacji.
Od tej pory wiedziałem, że nie tylko ja mam dziś ... przechlapane ... jakkolwiek to brzmi :)

Gęste strugi deszczu stworzyły arcyciekawy raster. Nie mogłem go nie wykorzystać.
Powstawały dziś obrazy jakby drukowane na blasze i przecierane gruboziarnistym ścierniakiem.


To też w strugach deszczu bawiłem się  niestrudzenie.
W zasadzie mając na uwadze, że nie było już na mnie ani jednej suchej nitki, było mi wszystko jedno.
Aparat mam wodoszczelny, deszcz na szczęście był naprawdę ciepły, więc dramatu nie było, a tematy do zdjęć rodziły się same.

 Eksperymentowałem ile wlezie!
To zdjęcie bardzo mnie zaskoczyło i ucieszyło.
Ustawiacie ręcznie ostrość na blisko, celujecie w odległą ciemną plamę i delikatnie panoramując w układzie wertykalnym uwalniacie migawkę przy 1/100 sekundy.
Proste jak pamiętanie, że w deszczową pogodę zabiera się ubrania p-deszczowe ...

Powstawały kolejne grafiki, ale moja cierpliwość do pogody kończyła się ...

Sosnowe igły zdawały się zbierać perły wody jakby na zapas.

Taka Warmia ...