piękny byk!

Teraz już mogę się przyznać. Miałem obawy, czy uda mi się pokazać Wam byka w okresie wycierania scypułu. To bardzo ciekawy i fotogeniczny moment. Udało się! Naprawdę jestem szczęśliwy. Odsłonięta tkanka kostna poroża nie jest w pełni zabarwiona. To co widzicie, to głównie krew i ewentualnie żywice roślin, o które wycierał ten imponujący oręż. Tego byka zastałem w drodze na torfowisko, na którym z pewnością będzie wycierał i malował je do skutku. Nie raz i nie dwa na porożu zostaną całe wiechcie zagarniętej roślinności i torfu. Było już ciemnawo, ale gdy zobaczyłem zwisające girlandy zdzieranej tkanki, serce podskoczyło mi do gardła z zachwytu. Skupiony, by w trudnych warunkach wyszło choć jedno zdjęcie, nie mogłem się doliczyć odnóg. Emocje spowodowały, że prawdopodobnie "opieraka" policzyłem dwa razy. Byłem pewny, że to szesnastak! To jest czternastak, regularny, obustronny, o mocnych tykach i ciekawej koronie. Piękne trofeum w mojej kolekcji. Ponieważ odchodził nie spłoszony, poszedłem za nim. Szybko zapadał zmrok. O zdjęciach nie było praktycznie mowy. Słyszałem trzask łamanych gałęzi, na których próbował zdzierać resztę obumierającej tkanki. Najważniejsze, że znalazłem miejsce, w którym odbywa się ten rytuał. Mówię tak, bo chwilę później przyszedł kolejny byk, czarny jak smoła, wielki. Niestety zdążyłem zaobserwować jedynie znikający w chaszczach ogromny tułów i zad.
Będę wracał w to miejsce, może coś jeszcze uda się sfotografować. :)

 Czekałem na niego dwie godziny stojąc w jednym miejscu. Wyszedł jak duch, bezszelestnie. Stał tak dobre dwie minuty i przyglądał mi się. Nie mogłem pozbierać myśli. Zrobiłem mu z dwieście zdjęć. Wszystkie identyczne, ani razu nie zmienił pozy :)))
Gdy zobaczyłem imponujące girlandy tkanki zdobiące jego głowę, pomyślałem ... Hern!

 Gdy odchodził, postronki zdzieranego scypuły majtały się niczym warkocze.

Jeszcze chwilę odprowadzałem go wzrokiem i dopiero wtedy odzyskałem oddech :)