Puszcza obok rykowiska.

Puszcza żyje nie tylko rykowiskiem. Oczywiście czekam na nie cały rok, lecz gdy zakradam się wieczorami i pełzam niczym padalec po różnych zakamarkach, czekając na jelenie, widuję i to i ... owo :) Może macie trochę pecha, bo ostatnio w leśnych ostępach bywam głównie wieczorami.
Tym samym zdjęć wieczornych jest nieco więcej. Mam też cichą nadzieję, że przyzwyczailiście się, że zdjęć wykonanych w słoneczne południe jest u mnie najmniej.

Bardzo się cieszę, gdy coś wyskoczy nieco wcześniej niż zdecydowanie po zachodzie słońca.
Tym razem siedziałem ukryty pod dębem, przyglądałem się trznadlom i kowalikom.

 
Wyskoczyła sarna. Często zostaję wyrwany z zadumy, z tej słodkiej śródleśnej zadumy, której chętnie ulegam spędzając samotne godziny w Puszczy. Niestety nie zawsze zdążę zrobić wszystko tak jak być powinno ... 

No cóż ... ;)

Chwilę później  sarna "ląduje" w kadrze już w całości. Jednak perspektywa i wymowa ujęcia pozostaje nieco dyskusyjna. Choć wolę nie brać tego do siebie, wierzę, że nie ma mnie tam, gdzie to tak bezceremonialnie demonstruje :))

Zdarza mi się nie zdążyć nawet podczas podchodu, gdy w zasadzie jestem skupiony wyłącznie na tym, by wykonać zdjęcie. Ba, w tym dokładnie miejscu, spotykałem jelenie już kilka razy. Wiem, że lubią to chaszczowisko, a mimo to, wyszło jak wyszło :)

To co cenię sobie bardzo, to miłe niespodzianki-odwiedziny w miejscu mojej zasiadki. Jak ta ...

 w pierwszej fazie ostrożnie, z pewnej odległości,

 po chwili kilka kroków bliżej,

ale ostatecznie, decyzja zapadła taka, że wprawdzie bez strachu, ale kumplami nie zostaniemy. No cóż, nie ja tu rozdaję karty.

Czy ta poniższa, inna, równie miła wizyta. Choć lisek prawdopodobnie ten sam.

Zdarza się, że lis zakręci się nieco dalej ode mnie. Ale wówczas powstają, też potrzebne, zdjęcia środowiskowe, mówiące znacznie więcej o jego zwyczajach i biologii.

 Wieczorne wyjście na leśną polanę,

 próba zmierzenia się z armią pcheł,

czy ta odważna parada przez przestrzeń hektarowej polanki, niczym przez akermańskie stepy.

Poniżej inna sytuacja, "cichomarsz" z nasłuchiwaniem gryzoni.

Czasami człowiek "chlapnie" jakąś sytuację od niechcenia. Potem nie wiadomo pod jakim pretekstem to pokazać i w ogóle czemu to niby ma służyć. I z powodu takich zdjęć, powstają takie posty - bufory, posty - odkurzacze, które czyszczą archiwa ze zdjęć, które warto pokazać, ale same nie tworzą historii :)

Na zupełny już koniec wrzucam fotę, którą szczerze lubię.

Za światło,
za krótkie plany,
za podziały,
za zmierzch,
za brak napięcia,
za komfort robienia,
za wykonanie ... od niechcenia.