Znalezione nie tuczy!

Wiecie jaka to radocha znaleźć zapomniane zdjęcia?!?
Większą radochą jest oczywiście znaleźć zwierzęta i je fotografować, ale znalezienie fajnych fotek też cieszy.
Na pulpicie ekranu zrobił mi się nadmiar ikon, folderów i plików.
Zanim je zrzucę na dysk, mam w zwyczaju zaglądać co tam co tam.
Zaglądam więc dziś, a tu zza drzewa wychynął fajny młody jelonek z ciekawymi świetlisto-liściastymi teksturami w drugich planach.
Zdjęcia mają tę wyjątkową zdolność (jak pierwiastki fosforu) do zachowywania pamięci.
Zatrzymują fragment minionej obserwacji, a przecież skoro ją uwieczniałem, była dla mnie ważna, miła ... cokolwiek.
To cokolwiek odżywa i wywołuje emocje, które przeżywałem podczas spotkania.
Związane z tym byczkiem były szczególne.
To był wieczór pory rykowiska. Siedziałem zakamuflowany gdzieś pod drzewem. Jelenie szły blisko mnie liściastym lasem, kompletnie nie zdając sobie sprawy z mojej obecności.
Było mało światła, ale wystarczyło by oddać urodę i ciekawość tego zwierzęcia.
Jeżeli dorodne byki są królami Puszczy, to mi udało się obserwować księcia.

  

W tym przypadku sam nie rozumiem, jak to się stało, że tułów biegnie, jest dynamicznie rozmyty, a głowa stoi w bezruchu! :)
 

No i ten tytuł ... znalezione nie tuczy! Nie mam pojęcia o co mi chodziło, przecież jeść tych zdjęć i tak nie będę! ;)