lis trzcinowy!

Wiatr kręcił dziś okrutnie. Nie dość, że był silny, to jeszcze rozsiewał zapach człowieczy w każdym kierunku. Miałem szczere trudności z podejściem czegokolwiek. I jak tu żyć Panie Premierze?!?
Przez 4 godziny szwędania się tylko raz widziałem dziki. Niestety w sposób dalece niefotograficzny. Zostałem wywąchany, ponieważ jedno z kolejnych smagnięć wiatru odwinęło o 180 stopni!
Dochodziło południe, a ja mam tylko drozdy! W dodatku nie dały się jakoś szczególnie zbliżyć. Postanowiłem wrócić do samochodu. W piątej godzinie tułaczki wiatr jakby się ustabilizował i trzymał kierunek. Tym samym szedłem teraz pod wiatr. Hura! Nagle w mijanej trzcinie usłyszałem rumor. Byłem pewny, że harcują dziki. Klęknąłem w oczekiwaniu na wyjaśnienie sytuacji. Trzcina była tak gęsta, że dopiero po chwili zorientowałem się, że to lis poluje. W samo południe. Zacząłem wydawać dźwięki paszczą naśladując przerażoną mysz. Zadziałało, utrzymałem lisa w ciekawości przynajmniej przez dwie minuty. To wystarczyło, by zrobić kilkadziesiąt zdjęć.

Kiedy złożyłem się do zrobienia tego zdjęcia, uświadomiłem sobie, że to trudne i bezowocne wyjście obudziło we mnie rozpaczliwą determinację szukania tematów zastępczych ...

W momecie, w którym zacząłem fotografować kamień pod pozorem zastanowienia się czy leży w tym miejscu od ostatniego zlodowacenia, uznałem że osiągam maksymalny poziom histerii.

Szczęśliwie "złapałem" drozda, a planowałem to już dwa dni wcześniej.

Zrobienie zdjęć parze gąsiorków, nieco, ale tylko nieco mnie uspokoiło. Zobaczcie co to znaczy duma ze swojej partnerki!

W drodze powrotnej robiłem już ... ujęcia środowiskowe z samcem zięby w roli głównej.

I jednak szczęście uśmiechnęło się, a jest niezbędne w tej pasji.

To zdjęcie zrobiłem tym, którzy wątpią, że lis ma umaszczenie kamuflujące :)

Pierwsze "cmoknięcie myszy" zwróciło jego uwagę.

Konsternacja!

I rzut oka na ... mysz! ;)