reminiscencja ...

Każdy z nas, fotografujących przyrodę, ma archiwa pełne zdjęć, które chciało się pokazać, ale wybrało się inne, albo zabrakło czasu, lub się zapomniało, czyli takie, które z dziesiątków różnych powodów nie zostały opublikowane. Dziś dla tych właśnie zdjęć czynię wyjątek i pokazując je odstępuję od bieżącego raportowania lasu. Wracam w kilku kadrach do wybranych wspomnień, do takich właśnie fotografii.

Nic specjalnego, może wspomnienie świetnego spaceru z żoną, może trochę teatr cieni ...

W tej nienaturalnej dla dzikiego lasu, niemal symetrycznej architekturze, jest coś ciekawego.

Urzekają mnie tak bardzo warmińskie widoki.

Tego wyjątkowo malarskiego spotkania nie zapomnę. Zdjęcie zrobione w nocy przy niezwykle wysokiej czułości matrycy, dało efekt podkreślający wietrzną mroźność tej sceny. Aby uzyskać takie ziarninowanie (dziś pikselozę, szum itp.) w latach osiemdziesiątych, należało nabyć Fotopan lub Orwo o czułości 32 DIN, lekko niedoświetlić, a następnie obrobić film w wywoływaczu gruboziarnistym, o lekko podwyższonej temperaturze.

To zupełnie normalne, zwyczajne zdjęcie jest właśnie obrazem warmińskiej rzeczywistości, którą tak bardzo cenię. W dobie "landrynkowej fotografii", czyli zdjęć namalowanych w fotoszopie, nienagannych, idealnych aż do granic nienaturalności, coraz bardziej zwracam się ku takim właśnie zdjęciom. Prostym, prawdziwym, rozczulająco rzeczywistym, mającym coś z ... Fotopanu. Bardzo rzadko je publikuję, bo odnoszę wrażenie, że tylko mnie kręcą, ale jeżeli spodoba Wam się taka tradycyjna fotografia, z przyjemnością raz na jakiś czas zrobię post w takim old schoolowym stylu ;)

I na koniec rarytas, faworyt tego posta - kruki! Uwielbiam takie sceny, scenerie i scenariusze! No i kruki ... są boskie, choć wyglądają na diabelskie ;)

W ten sposób pokazałem kilka bardzo różniących się zdjęć, których nie publikowałem z różnych powodów ale każde cenię za coś innego.