obudzić żurawie!

Jest tak gorąco, że niedługo kupię sobie sprzęt noktowizyjny i zajmę się fotografią nocną! Niech to szlag, wszystko co żywe w lesie zaczyna aktywność po zmroku i kończy ją wraz ze świtem. Może trochę przesadzam, ale ten okres trzeba jakoś przeżyć. Dziś byłem w lesie gdy jeszcze było ciemno. Wyszedłem na leśną polanę gdzie zastałem dwa śpiące żurawie. Piękny widok. Zatrzymała mnie zaduma nad równowagą i spokojem tej chwili. Oddałbym wszystko, by ta sytuacja trwała już dla mnie do końca świata. Nie chciało mi się fotografować, nie miałem sumienia ich budzić, więc wykonałem zdjęcie z daleka, zostawiłem je w półmroku i poszedłem dalej. Samica była czujniejsza, mimo, że jeszcze stała na jednej nodze, tak jak spała, to jednak rozejrzała się po okolicy. Wątpię, ale być może mnie usłyszała.

Poniżej w wersji nad polem, dzisiejszy świt.

Długo tłukłem się po lesie bez efektów. Po sesji jagodowo-kurkowej wszystko pochowane. Sesja jak co roku przebiega w/g tego samego schematu:
Ona - Heniek, a w którą stronę do samochodu !?!
On - nie drzyj się, przecież Cię widzę!!!
Pierwsze Ono - Tata! Tata! mam grzyba, zobacz czy jadalny !!!!!
Drugie Ono - Tata, a ja miałem muchomora, ale go kopłem!!!

I tak las rozbrzmiewa odgłosami sielankowej rodzinki "pochłaniaczo-wydalaczy".  No cóż, rozliczyłem się z tym, czego w lesie nie znoszę, trudno - przepraszam za brutalność i brak poprawności politycznej, przecież wszyscy się kochamy i wszytko jest akceptowalne i tolerowalne!

Dziś na przykład siedzę na śródleśnej polanie i ku mojemu zdziwieniu (teren ścisłego rezerwatu!)
słyszę samochód. Na skraj polany wjeżdża srebrny Jeep. Stoi na pracującym silniku, bo przecież klima musi chodzić, a właściciel rozgląda się po polanie. Pewnie był na urlopie w Afryce na Safari i od tej pory jest przekonany, że zwierzęta ogląda się z jadącego samochodu. Nie muszę przypominać, że Jeep pali 20/100, a jegomość zapewne w swoim środowisku "robi" za lokalnego miłośnika przyrody, bo spędza co jakiś czas godzinę na przejażdżce po lesie ... na obserwacjach przyrodniczych! Chyba padnę! Nie opublikuję zdjęcia tego bohatera,  najniższe instynkty muszę trzymać na wodzy.
Idę dalej, dalej od tego najmniej oczekiwanego spotkania.
Po drodze klasyka - sikory, chyba się w nich wyspecjalizuję. Ostatnio mam wrażenie, że ze wszystkich leśnych gatunków ptaków zostały tylko sikory, kosy i pliszki. Kosy są niefotografowalne, ich strefa lęku przekracza możliwości obiektywów o wartościach poniżej 20 tys. zł.:)

Wszystko na co było mnie stać tego dania w zakresie zwierząt większych, to ten niezwykle czujny kozioł ukryty w głębokim lesie.

Nieco później patrząc na wzrastające maleństwo dębu, pomyślałem, że w krótkim momencie jego kilkusetletniego życia mamy okazję spojrzeć na niego z góry. Potem już nigdy nam się to nie uda ;)

Oczywiście ta mucha jest tylko dodatkiem, za przeproszeniem, wisienką na torcie, w rzeczy samej zachwyciła mnie tekstura tego słupka! Wygląda jak ze stali.

Teksturę spowodowała ta rdzewiejąca latami siatka. Siatka już dawo nie jest nikomu potrzebna, ukryty za nią młodnik jest dorosłym lasem, na szczęście jak widać natura ma na to swoją receptę.

No i na koniec to wiadro. Wiem, sukces fotograficzny to nie jest, ani też przyrodniczy. Z drugiej strony patrząc, nie da się takiego zdjęcia zrobić z zasiadki, wiadro do nas nie przyjdzie, w grę wchodzi jedynie podchód :)))
Wierzcie mi lub nie, ale to wiadro było całkiem ... zintegrowane z tym lasem. Jakoś mnie nie wkurzyło, a nawet nie miałbym sumienia go zabierać. Pociesza mnie myśl, że ten Jeep prędzej czy później też się zintegruje ;)