gdyby nie poniedziałek ...

Gdyby nie dzisiejszy poniedziałkowy poranek, nie wiedziałbym, że w niedzielę było aż tak ponuro!
Ale to już Tomasz z Akwinu zauważył, że zło jest brakiem dobra, nie będę się zatem powtarzał.
Najwyraźniej w niedzielę, gdy szedłem przez pochmurny, zimny i deszczowy las, nie przypomniałem sobie tego filozoficznego wątku. Nie mogłem sobie przypomnieć, bowiem szło mi się akuratnie, a mijający czas uważałem za szczególnie udany. Dopiero gdy dziś rano zobaczyłem słońce, przypomniałem sobie, że może być piękniej ...

Podobnie jak w sobotę, powitała mnie łania. Tym razem czmychająca dla odmiany.

Aż dziwne wydało mi się, że przy tej skromnej ilości światła, atomy tworzące to piękne zwierzę, nie miały tendencji do jej opuszczania ... łani tej.
Jej korpuskularno-falowa natura, tym razem okazała się bardziej korpuskularna niż falowa. Cokolwiek to znaczy ;)

Po drodze, w zamglonej oddali, zauważyłem dorosłego bielika. Pomyślałem, OK, skoro  mimo pogody penetrują okolicę, idę do czatowni.

Najpierw, klasycznie ... sójka!

Później przyszedł jakiś okrutnie zimny podmuch i trwał dobre dwie godziny. Wilgotne, zimne powietrze przeszywało ażurowe ścianki czatowni. Myślałem, że już tam zostanę. Mimo chłodu, zaleciał jeden czarny patrolowiec :)
Aż chciało się krzyknąć WIĘCEJ ŚWIATŁA !!! ... ale to tez już ktoś powiedział.

Musiałem wyjść z ukrycia. Przypomniała mi się akcja społeczna p.t.
"Złota rączko, wyjdź z ukrycia!" :)))

No i wyszedłem.

 Widoki na chwilę przed ulewą ... fajnie!

 Tę mozaikę dedykuję Pani Ewie R., bo przecież wiadomo, że sam z siebie nie robię takich rzeczy ;)

Tym razem relacja kolorystyczna jesiennego modrzewia i modraszki (sorki za jakość) rzeczywiście spodobała mi się. Te same kolory na dwóch tak różnych organizmach. Chyba, że czegoś nie wiem o modrzewiach i gdy nie widzę tego ... latają! ;)

Miałem dość. Przemarzłem niemal bezinteresownie, bo ilość i jakość obserwacji, tym samym zgromadzonych zdjęć, jakoś mnie nie porwała w stronę  euforii.

W drodze powrotnej wykonałem tzw. "jesienny pejzaż deszczowy z myszołowem".
Tzw. bo go tak nazwałem - wyjaśniam, żeby ktoś nie pomyślał, że to coś znanego, tym bardziej ważnego! :)))!

Potem kolejny.

 Mam nadzieję, że doszukacie się w tej scenie czegoś ckliwo-romantycznego, czegoś co spowoduje, że pomyślicie ... chciałbym/ałabym być tam w tym momencie.
Nie chodzi mi o zdjęcie, tylko ... aaaach, no wiecie! :)

Ogólnie było jakoś tak ... jak w smutnej bajce, ale to właśnie było fajne tym razem.

Mijałem wieś, aparat miałem już dawno wyłączony. Odruchowo spojrzałem w stronę dawnego PGR-u. Aż zawróciłem! Na terenie wsi, w obrębie PGR-u wypasały się sarenki.
No wiecie, mogłem tak to skadrować, że nie byłoby wiadomo, że to teren wsi. Ale uważam, że właśnie pokazanie tego faktu ma sens. To jest interesujące, 20 metrów od sarenek, jeżdżą samochody, w tym, na szczęście .. mój :)