359 innych możliwości!

Wracałem już z lasu i postanowiłem zajrzeć nad bardzo znane leśne jezioro.
I zajrzałem! :)

Stary bielik przeleciał mi nad głową, niestety plątanina olchowych gałęzi tak zabadziała kadr, że AF nie wyostrzył w porę. Nie pokonał bariery pierwszego stopnia :)
Nic nie mam do olch, wręcz przeciwnie, ale wtedy miałem ochotę poodgryzać im gałęzie!
(słabe - kora włazi miedzy zęby! ;) )

Po drugiej stronie przesmyku zauważyłem żurawie na gnieździe. Ponieważ przesmyk jest stosunkowo wąski, zaniepokoiła je moja obecność. Odszedłem, chociaż przyznać muszę, że miejscówka jest doskonała. Cokolwiek zechciałoby przepłynąć między akwenami, musiałoby znaleźć się w odległości niemal portretowej ode mnie.
Pomyślałem, że to i tak będą krzyżówki i polazłem dalej:)

Po drugiej stronie pierwszego akwenu pływała para największych latających kaczkowatych w Polsce - łabędzi niemych.
Powodowany głównie zmęczeniem, usiadłem schowany za olchą i czekałem na rozwój wypadków.

Mogły wybrać 359 innych kierunków, tyleż miały możliwości, ale zdecydowanie płynęły w moją stronę. Zrobiłem taką fotkę i czekam ... no bo co niby innego mógłbym zrobić? Przecież do nich nie polecę!!! :) Wprawdzie mój sprzęt jest w 100% wodoszczelny, mógłbym płynąć, ale woda jakaś taka mokra się wydawała i chyba zimna .. brrrrr.

Po tym zdjęciu uznałem, że wystarczy, łabędzi mamy na dziś dość i temu Panu już dziękujemy!.
Ale jegomość z nonszalancko założonym "wiosłem" postanowił ni to dryfować, ni to płynąć, dokładnie do mnie. Jakbym siebie widział na kajaku. Zawsze kombinuję jak wykorzystać powierzchnię piór wiosła, żeby wiatr mnie gnał "za darmochę". Ostatnio na jeziorze Wulpińskim przez to moje kajako-żeglowanie do wyspy płynąłem ponad godzinę ... brawurowo pokonując oszałamiającą odległość stu metrów! :)))))

Sam nie wiem kiedy, samiec znalazł się blisko mnie i z wyprostowaną jak u krzykliwego szyją, bacznie mi się przyglądał.

Pomyślałem, dobra, w końcu skoro się napraszają, skoro im tak zależy - jedziemy z tematem - sesja!

Szukałem motywu, najmniejszego pretekstu, by je fotografować. Przez myśl mi przeszło, że mimo tego, że są popularne i rozpoznawalne, wcale nie jest ich tak dużo. Pięć, sześć tysięcy par jak na taki kraj, tyłka nie urywa.  Pocieszałem się, że fotografuję stosunkowo nieliczny gatunek i do tego objęty ścisłą ochroną! Ale w ostatniej chwili pomysł nasunął się sam - KROPLA!
Mam nadzieję, że ażury trzciny dodatkowo urozmaiciły tego i tak, najczęściej fotografowanego, ptaka.

Czekałem, aż wyjmą głowę z wody i szukałem różnych relacji łabędź - woda.

 Efekt nie zawsze był zgodny z oczekiwanym.

Największą radochę przygotował mi Pan Łabędź na koniec sesji - ulało mu się ha aha ha a

I to konkretnie;)

Czy wiecie, że one wyrywają dziennie do 10 kg zielska z dna? Pracusie ;)
Powinny mieć stały etat na plaży miejskiej.