Są inne góry, jeszcze wyższe!

A kiedy wreszcie nadejdzie,
ta chwila oczekiwana,
że staniesz wysoko na szczycie,
wielka radość ...
Lecz to co ujrzysz, 
Twym całym światem zakołysze,
bo obok Twojej, tej naj,
są inne góry jeszcze wyższe!

To fragment utworu niezapomnianej, ambitnej grupy EXODUS. Tekst Andrzeja Puczyńskiego.
Gdyby coścoś, to wersja koncertowa jest tu: https://www.youtube.com/watch?v=J6mLdRJ05qc

Muszę przyznać, że te słowa wybrzmiewają mi w głowie do dziś i w pewnym sensie stają się alegorią moich wypraw. Każde wyjście w teren, jest tą oczekiwaną chwilą, każda obserwacja tym wysokim szczytem, a za każdym razem gdy tam jestem (w tej obserwacji) dociera do mnie świadomość, że ciągle i wciąż są "szczyty nieodkryte", wyższe i coraz ciekawsze. Taka jest właśnie przyroda, taki jest las.

(qrde, zwykle jakoś zabawniej zaczynałem! ;) )

I są takie chwile np. na moim uwielbionym leśnym rozlewisku, że niby zwykły lot łabędzia krzykliwego, niby nic takiego, a dech człeku w piersiach zapiera. Ileż to sekstyliardów atomów pozamykało się w rozmaitych formach, by ukazać ócz mych źrenicom, taki widok!

To rozlewisko, a w zasadzie Rozlewisko, powinno zostać objęte ochroną rezerwatową, bowiem jest perełką biotopową bez dyskusji i kompromisów. Dzieje się tu oj dzieje.
Rzucam poniżej kilka kadrów wykonanych przy niespecjalnej wprawdzie pogodzie, ale tym bardziej wyobraźcie sobie jak tu pięknie bywa. A zresztą pokazywałem je kilka razy w różnych odsłonach.

Zwykle spotykam tu starsze bieliki, tym razem nad moją głową przeleciał młodzieniec.

Przyroda jest niekończącym się łańcuchem powiązań między jej bohaterami, niestety dla niektórych jest też łańcuchem powiązań pokarmowych, łańcuchem troficznym jak mawiają akademicy.

Po tym ptaku pozostało jelito, ale zapewniam, że za chwilę i jego już nie będzie.

Niestety obok nie zawsze apetycznych znaków działania przyrody, znajduję co czas jakiś pomnikowe ślady ludzkiej beznadziei. Ten tzw. niedopałek, to epicentrum toksycznego zniszczenia w swojej skali. Ilość syfu zawarta w tym dowodzie czyjejś słabości charakterologicznej, (wszyscy palacze pragną rzucić palenie, a nie rzucają, bo czegoś w sile charakteru brakuje) potrafi zatruć 2 metry sześcienne wody!!! To coś leżało nad samym brzegiem rozlewiska. Zwykle spotkane butle, puszki, kanistry wynoszę z lasu, petów po kimś nie podnoszę ... niestety.

Wiem, że ta dygresja nie "siedzi" w konwencji bloga skupionego na pokazywaniu przyrody, ale jak mam wyrazić pewien sprzeciw? Oburzenie? Takie ślady bytności Homo Sapiens w miejscach pięknych z natury, zawsze mnie irytują, psują humor. Pomijam inne aspekty ... jest sucho jak wiór, a pet wygląda na niedawny. Te suche żywiczne igły są idealną rozpałką. Jak można o tym nie myśleć?!?

W pobliżu rozlewiska jest piękny, stary las liściasty z bukami, dębami i grabami, uwielbiany przez dziki. A tym razem spotkałem je po sąsiedzku w iglastej części lasu. Miła i nieco zaskakująca niespodzianka.

Intensywnie żrowały. To drugoroczne maciorki prowadzące młode. Taka rozradzająca się młodzież :)
Niestety w tych trawach sfotografowanie maluchów okazało się niewykonalne.

Kawałek dalej widzę coś takiego. W tych świetlistych zamaziajach ledwo dostrzegłem jeleni tyłek :)

I wyszła z tego taka scenka środowiskowa.

Na koniec ciekawostka. Jaszczurka żyworodna z kleszczem na głowie! Nawet one nie mają spokoju.