Narodziny perfekcji!

Dzień zaczął się dobrze, w końcu udało mi się jakoś lepiej sfotografować pliszkę żółtą.
Tak mnie to spotkanie ucieszyło, że publikuję dwa zdjęcia. :)

Ostatecznie osiadłem (zachowanie typowe dla jamochłonów) nad lustrem leśnego rozlewiska.
Gdy wyostrzył mi się wzrok, okazało się, że mam twarz pół metra od pająka, który rozpiął się między trzcinowymi liśćmi.
Niby nic ale fajnie mu się prześwietlały kończyny.
To okres żniw - młode owady wpadają w sieci czwórkami jak żołnierze z Westerplatte.

Nad wodą zawsze jest na co zwrócić uwagę.

Ostatecznie jednak moją uwagę zwrócił pusty pancerzyk po larwalnej postaci ważki.
Ważki są na Ziemi od ok. 300 milionów lat. Organizmy skończenie doskonałe.
Na planecie dziś żyje ok. 1% wszystkich stworzeń, które kiedykolwiek tu były, a ważki są jednymi z nich. Poza korektą wielkości, niemal nie uległy zmianom, co świadczy o ich idealnej konstrukcji.

Widać pęknięcie w wylince, przez które wydostała się postać dorosła.
Te białe nitki to najprościej rzecz ujmując pozostałości przetchlinek. 
Widok kurczowo trzymających się martwych i pustych "wydmuszek" robi wrażenie.
Pozostaną jeszcze długo pouczepiane kurczowo, dopóki nie zrzuci ich ulewa lub bardzo silny wiatr.

Zdarza się, że jedna larwa trzyma się tej, która wspięła się wcześniej.

Zobaczcie w jak małych "pojemnikach" mieściły się zawiązki skrzydeł - przyszłej chluby ważki.

Znalazłem moment wydostawania się z larwalnej powłoki.

Nakręciłem filmik, w którym widać, że to bardzo powolny proces. Taki "poród".
Akcja trwa kilka godzin, na świat przychodzi predator doskonały!

FILM :

https://youtu.be/XS954bfBSGU

Widać ruchy kończyn. Ciało wydostającego się owada jest w trakcie skomplikowanych procesów.
Postać dorosła nie ma jeszcze kolorów, powłoki oskórka są miękkie, a sam owad staje się przez to przysmakiem wielu innych gatunków, mimo tego, że w najbliższej przyszłości sam będzie postrachem.

Po wydostaniu się na zewnątrz, owad jeszcze długo trzyma się skorupki swojej poprzedniej wersji.
Larwy pędzą w wodzie totalnie drapieżny tryb życia. Mało tego, zdarza się, że larwa pożera dorosłą samicę, gdy ta np. składa jaja do wody. Taki dramatyczny chichot losu ... "dziecko pożera matkę", bo i to jest możliwe. Larwy żyją w wodzie nawet kilka lat, przechodzą wiele wylinek, a postać dorosła żyje, o paradoksie, raptem kilka, 6-8 tygodni. W zasadzie zadaniem dorosłych jest rozmnożenie się, tym samym istotą wydaje się życie pod wodą, w postaci larwy. Dziwne to i niezwykle interesujące stworzenia o odwróconej proporcji czasu jaki przyroda poświęciła larwie w stosunku do postaci dorosłej.

Poniżej pięć zdjęć zestawiających postać dorosłą zespoloną z "ubrankiem poprzedniego życia".
Trudy rozstania :)

Ostatecznie postać dorosła opuszcza "wydmuszkę". Oddala się od niej ale jeszcze długo nie odleci.

Trafiłem na większą porodówkę :)

Na zdjęciu poniżej rozpoczyna się proces wpompowywania limfy do skrzydeł, których motor napędowy jest jednym z najbardziej skomplikowanych w świecie owadów, a system niezależnego nimi zarządzania, musi budzić respekt i podziw. Niezależna praca skrzydeł tworzy z ważek najdoskonalszych lotników, dla których dorwanie komara czy muchówki w locie, wydaje się igraszką. Podobnie jak szerszenie, potrafią zawisać w powietrzu.

Widać po strukturze błony, że limfa jeszcze nie wypełniła skrzydeł do końca. Napięcie musi być znacznie większe.
Imponuje świeżość tkanki, która w procesie starzenia będzie ulegała zmianom, z czasem ubytkom i uszkodzeniom.

Na chwilę przed odlotem.

Tu kolejny, krótki ale bardzo ciekawy filmik - wielokrotne skurcze mięśni przygotowujące ważkę do lotu.

  FILM:  

https://youtu.be/2cBmczrA5sM

Po zaglądaniu do porodówek, zapoznaniu się z detalami "narodzin", byłem świadkiem niesamowitego zjawiska.
Setki ważek ruszyły do swojego pierwszego w życiu lotu!
Widowisko, spektakl, setki skrzydeł połyskiwało w słońcu. Bosko!