pogłaskać kozła!

Pisząc kolejną, już 837-mą opowieść, piję poranną kawę.
Najprzyjemniejszy moment dnia. Wczesny poranek, zapach kawy, z głośników sączy się jazz z saksofonem w roli głównej ... odlot!
Chyba jestem hedonistą, tym bardziej, że podczas tej kumulacji przyjemności wspominam niedzielną wyprawę do lasu. Niewiele zostało przyjemniejszych rzeczy w życiu człowieczym, a te które takimi są, nie nadają się do opisania na blogu ... na tym blogu!
Od tego są przecież blogi kulinarne :))))))))

No dobra Mikunda, do brzegu, nikt nie ma czasu czytać tych twoich wstępów!

Jak wspominałem w poprzedniej opowieści snułem się z grubsza bez celu, gdyż celem tego wyjścia było nieposiadanie celu. ("... my style is fighting without fghting" - Bruce Lee w Wejściu Smoka)

Strzyżyk, bohaterskie maleństwo. Tego dnia były pobudzone bardziej niż zwykle. Uwijały się jak w ukropie ... uwijały się w ukropie!

 Jeżeli miałbym wskazać rybę, z którą kojarzy mi się strzyżyk, byłby to bez wątpienia ciernik!

Poniżej zdjęcie, które wstawiałem na Fb. Liczyłem się z małą ilością lajków, bo statystyki są straszne - 95% użytkowników korzysta z telefonów komórkowych. Wiem co zobaczyli - nic.

Jestem wprawdzie ostatnim wiarygodnym źródłem do opiniowania tego zdjęcia, ale coś o swoim przekonaniu mogę powiedzieć - to najlepsze moje zdjęcie trznadla.

Oddaje w 100% trznadlą naturę, ukazuje doskonałość kamuflażu, jego mentalność i behawior.
Zdjęcie ilustruje absolutną jedność ptaka i jego otoczenia-schronienia.
Wydłubałem go z totalnej gęstwiny i bardzo mnie to cieszy.
Żaden kos świata nie wytrzymałby tej odległości!
Wiem, moja euforia jest nieprofesjonalna, a ocenianie własnego zdjęcia nie na miejscu.
Ale raz na jakiś czas pozwalam sobie skorzystać z licencji autorskiej. :)

Sosnówce nigdy nie odmówię. To najbardziej "rozwichrzone" ze wszystkich sikor.
Takie sikory-punki :)

A jeżeli jesteśmy przy kamuflażu doskonałym ... no spójrzcie tylko na tego szarańczaka poniżej.
No mistrz!

Nie wiem czy nadobnik włoski czy coś innego, ale jeżeli nadobnik to trafiłem na bardzo rzadki okaz na naszych terenach. To byłoby coś, bo gatunek na czerwonej liście gatunków zagrożonych. Jeżeli w ogóle to obecny na południu kraju.


Ponownie przechodziłem obok terytorium niedawno opisywanych perłowców malinowców i nie mogłem jakoś im odpuścić.

 Piękno w czystej postaci.

Ponownie udało mi się uwiecznić okaz w locie! Gorące powietrze wokół łodygi astra, zadziałało jak soczewka i spowodowało interesujący artefakt.
Sprawdźcie kiedyś jakim stopniem trudności jest sfotografowanie motyla w locie :)

No i do adremu proszę.
Młody kozioł dostał się na teren ogrodzonej uprawy.

 Można by rzec, że oglądał świat zza krat.

 Dopóki szedł wzdłuż ogrodzenia szukając wyjścia, mogłem bezkarnie podążać za nim. Pod pewnym kątem, siatka rozmywała moją sylwetkę, a sarny i tak mają wrodzony astygmatyzm, więc ...

 Ale ogrodzenie się skończyło, a wyjścia nie ma!

 Ruszył zatem w drogę powrotną czyli wprost na mnie! Tej miny nie potraktowałem osobiście ;)

 Ale tę ... no nie wiem :)

 Ostatecznie znaleźliśmy się po prostu po dwóch stronach siatki!

 Doszło do głębokiego spojrzenia w oczy. Z tej odległości nie miał na co liczyć, astygmatyzm nie był w stanie rozmazać mojej sylwetki z tak nikczemnej odległości.
Z trudem się powstrzymałem od próby pogłaskania go po tym cudownym nosie.

 Odbiegł niezbyt histerycznie, zatrzymał się i ... no nie! Ten język nie pozostawia już wątpliwości - potraktowałem to osobiście! Też mu pokazałem :)))
Na szczęście to nie on mnie fotografował, tylko ja jego.

Odkraczał, bo tylko tak to mogę określić, w sposób wybitnie demonstracyjny. Wiem co chciał  mi tą postawą powiedzieć, a szczególnie gdzie mnie ma, ale nie napiszę ;)